clouseau

ik weet niet of het eigenlijk niet tegen de wet is wat ik zo dadelijk ga doen, maar vergeef het mij.
Ik ben in mijn vroege jeugd (6 tot 12) fan geweest van Clouseau. Geweest is niet echt het juiste woord vrees ik. Terwijl ik naar honderd op een luisterde vandaag raakten de vroegere nummers nog steeds gevoelige snaren. Die stem doet me nog steeds enorm veel. Het mag je dan ook niet verbazen dat ik al jaren eigenlijk heel graag naar een van hun concerten in het sportpaleis zou gaan. Gewoon voor de sfeer, en gewoon om te genieten. Nu heeft Ellen vorige donderdag het geluk gehad om echt te kunnen gaan, en ze vond het geweldig. Ik was een beetje aangestoken door haar enthousiasme, en ik nam me ook direct voor om er volgend jaar echt bij te zijn, want zo had ze me verteld, er zijn speciale plaatsen voor rolstoelgebruikers. Niets kon me nog tegenhouden dacht ik, de prijs (31 euro) kon ik op een jaar nog wel sparen leek me, en Ellen leek me wel bereid om het nog eens te doen (al heb ik dat niet gevraagd).
Die avond bladerde ik door de nieuwe humo en toen viel mijn oog op een lezersbrief betreffende hun concerten. (pagina 30)
Ik weet dus niet of ik die hieronder mag overtypen maar ik ga het toch doen voor relevante passages, bij deze mijn excuses mocht dit niet legaal of zo zijn.
M.D uit Beernem vertelt daarin dat ze al 2 jaar een rolstoelpatiente begeleidt naar de concerten van Clouseau in het sportpaleis.

"Nu stoort het mij al twee jaar tegen de borst dat rolstoeltjes naar de tweede verdieping worden geloodst en daar een plaats krijgen net voor de andere zitplaatsen. Niks geen extra zitplaatsen voor rolstoelgebruikers, hoewel de entree evengoed 35 euro per persoon is. Net onder de plaatsen van de rolstoeltjes staat een zwarte tent, die het zicht belemmert. Ik vraag me af wat de mensen van het Sportpaleis bezielt om voor mensen die het al moeilijk genoeg hebben geen goede plaatsen vrij te maken. Op andere locaties mogen ze zelfs op het podium zitten. In het Sportpaleis kan dat niet, waarschijnlijk 'voor de brandveiligheid'. Dan moet je mij toch eens vertellen hoe je in noodgevallen iemand in een rolstoel snel van de tweede verdieping naar beneden lootst als er ook 7.000 andere bezoekers buiten willen geraken."

Na dit gelezen te hebben denk ik dat ik mijn droom toch maar gewoon weer opberg. Ok, de sfeer is belangrijk, maar ik moet me wel veilig voelen, anders heb je aan die sfeer niets. Het is natuurlijk geweldig dat ze de moeite doen en zo, en een plaats op het podium hoeft voor mij niet, maar ik zou toch ook graag wel iets zien van wat er op het podium gebeurt.

en nu kan je denken van: "is ze daar nu weer, met haar gezaag over haar handicap?" Dat mag je van mij gerust denken, het is ook wel saai waarschijnlijk. Maar jullie kunnen wel gaan, en ik daardoor liever niet.. en waar ligt dat aan? Aan het feit dat ik mijn leven liever niet op het spel zet, en graag ook wel iets zie.. dat lijkt me normaal, niet?

Mensen die daar niet mee geconfronteerd worden die weten ook niet wat de problemen zijn, en zo kan ik daar toch mensen iets meer attent op maken. en zo'n kans laat ik niet liggen!
btw, ik kijk wel naar de TV versie op een op 8 januari, het ultieme compromis :)