clouseau

ik weet niet of het eigenlijk niet tegen de wet is wat ik zo dadelijk ga doen, maar vergeef het mij.
Ik ben in mijn vroege jeugd (6 tot 12) fan geweest van Clouseau. Geweest is niet echt het juiste woord vrees ik. Terwijl ik naar honderd op een luisterde vandaag raakten de vroegere nummers nog steeds gevoelige snaren. Die stem doet me nog steeds enorm veel. Het mag je dan ook niet verbazen dat ik al jaren eigenlijk heel graag naar een van hun concerten in het sportpaleis zou gaan. Gewoon voor de sfeer, en gewoon om te genieten. Nu heeft Ellen vorige donderdag het geluk gehad om echt te kunnen gaan, en ze vond het geweldig. Ik was een beetje aangestoken door haar enthousiasme, en ik nam me ook direct voor om er volgend jaar echt bij te zijn, want zo had ze me verteld, er zijn speciale plaatsen voor rolstoelgebruikers. Niets kon me nog tegenhouden dacht ik, de prijs (31 euro) kon ik op een jaar nog wel sparen leek me, en Ellen leek me wel bereid om het nog eens te doen (al heb ik dat niet gevraagd).
Die avond bladerde ik door de nieuwe humo en toen viel mijn oog op een lezersbrief betreffende hun concerten. (pagina 30)
Ik weet dus niet of ik die hieronder mag overtypen maar ik ga het toch doen voor relevante passages, bij deze mijn excuses mocht dit niet legaal of zo zijn.
M.D uit Beernem vertelt daarin dat ze al 2 jaar een rolstoelpatiente begeleidt naar de concerten van Clouseau in het sportpaleis.

"Nu stoort het mij al twee jaar tegen de borst dat rolstoeltjes naar de tweede verdieping worden geloodst en daar een plaats krijgen net voor de andere zitplaatsen. Niks geen extra zitplaatsen voor rolstoelgebruikers, hoewel de entree evengoed 35 euro per persoon is. Net onder de plaatsen van de rolstoeltjes staat een zwarte tent, die het zicht belemmert. Ik vraag me af wat de mensen van het Sportpaleis bezielt om voor mensen die het al moeilijk genoeg hebben geen goede plaatsen vrij te maken. Op andere locaties mogen ze zelfs op het podium zitten. In het Sportpaleis kan dat niet, waarschijnlijk 'voor de brandveiligheid'. Dan moet je mij toch eens vertellen hoe je in noodgevallen iemand in een rolstoel snel van de tweede verdieping naar beneden lootst als er ook 7.000 andere bezoekers buiten willen geraken."

Na dit gelezen te hebben denk ik dat ik mijn droom toch maar gewoon weer opberg. Ok, de sfeer is belangrijk, maar ik moet me wel veilig voelen, anders heb je aan die sfeer niets. Het is natuurlijk geweldig dat ze de moeite doen en zo, en een plaats op het podium hoeft voor mij niet, maar ik zou toch ook graag wel iets zien van wat er op het podium gebeurt.

en nu kan je denken van: "is ze daar nu weer, met haar gezaag over haar handicap?" Dat mag je van mij gerust denken, het is ook wel saai waarschijnlijk. Maar jullie kunnen wel gaan, en ik daardoor liever niet.. en waar ligt dat aan? Aan het feit dat ik mijn leven liever niet op het spel zet, en graag ook wel iets zie.. dat lijkt me normaal, niet?

Mensen die daar niet mee geconfronteerd worden die weten ook niet wat de problemen zijn, en zo kan ik daar toch mensen iets meer attent op maken. en zo'n kans laat ik niet liggen!
btw, ik kijk wel naar de TV versie op een op 8 januari, het ultieme compromis :)

het doek valt

ik was het haast vergeten dat zalige gevoel
een leven zonder vrienden is een leven zonder doel..

(vrij naar Clouseau, een miljoen vlinders)

Ten eerste moet ik iets helemaal rechtzetten. Ik hou wel van kerstfeestjes, alleen moet het met de juiste mensen zijn. Gisteren een kerstfeestje gedaan met een bende vriendinnen en het was ongelooflijk gezellig. Ik heb me echt ziek gelachen bij momenten en veel te veel gegeten.. In de Werf kan dat ook moeilijk anders natuurlijk.. Het blijft qua gezelligheid toch helemaal bovenaan mijn lijstje staan en wat de desserts betreft.. tja, daar gaat gewoon niets boven. Ik heb iedere keer weer een hele discussie met mezelf welk item op de dessertkaart dit keer zal winnen. Gisteren won absolute favoriet Tiramisu, maar voor wie daar bij was is dat allemaal oud nieuws. (ik heb nog steeds zin in natcho's btw ;))

Ik ben ook iets toleranter tegenover de feestdagen omdat er tussen de minder leuke familiefeesten ook torenhoog een ander feestje uitsteekt, namelijk mijn oudejaarsavond. Die wordt (hout vasthouden en niet te ver op de zaken vooruitlopen) naar alle waarschijnlijkheid heel erg gezellig en ongelooflijk fijn.
en ik moet zeggen dat het in huis hebben van een kerstboom me ook een beetje in de positieve richting heeft geduwd. Alhoewel, kerstboom. Dat ding is amper de naam waardig maar hij heeft de klassieke kenmerken. (hij is groener dan Shrek en hij heeft naalden) Verder lijkt hij qua afmetingen op mij, hij is namelijk mini. Volgens mijn ma is het niet eens een den of een spar maar een conifeer. Ik weet alleen dat onze klassieke versiering veel te groot was en ma speciaal kleinere versiering heeft gekocht. Maar ik zeg het, hij had wel iets, ook al is hij te klein om pakjes onder te leggen.

Er zit ook een negatief kantje aan (of zeg maar een serieuze kant). Het doek valt over het jaar, en ook over het semester, en dus voor een week of drie ook over mijn eigen plekje. Wat een drama? ja voor mij wel. Mijn kamer in Leuven is zowat het enige plekje wat echt van mij is, mijn safe haven. Thuis staat mijn bureau in de living, en mijn kamer is net groot genoeg voor een bed. Niet echt veel eigen plek dus. Maar gelukkkig is mijn kot ongeveer dubbel zo groot en helemaal van mij.
Maar nu moet ik er dus weer een tijdje uit, en daar horen zo de niet leuke dingen bij. Opruimen for one. Alles bijeen zoeken dat ik voor de blok nodig heb. Cd's uitkiezen. kleerkast uitmesten. Vooruit plannen dus, en wel iets verder dan ik gewoon ben te doen. en nu hangen er overal briefjes met wat er morgen zeker mee moet of ik nog moet doen. 'Papers uploaden GMail' hangt in koeien van letters aan mijn pc. op mijn onderlegger prijkt 'HP en RT' en 'nota's' op een paar mappen. Mijn niet te missen attributen staan al in een zak klaar aan de deur (bruin kladpapier, markeerstiften, de nodige diskettes, fiches (je weet nooit dat je ze nodig hebt he?) de ijskast is zo goed als leeg, morgen rest me nog de leuke dingen. Kleren en muziek uitzoeken. En dan ben ik er klaar voor. of toch zo goed als
'As ready as i'll ever be' wanneer ik morgen de lichten doof, de deur dichttrek en in het slot draai.
Gezien het totalitair regime ivm internet thuis (de keukenwekker erbij en niet langer dan een half uur) zou het hier heel stil kunnen worden voor een tijdje.
Muzieksuggesties zijn nog steeds welkom!!
en dan (ok ik ben niet origineel maar het klonk zo leuk) ook een premature Happy Christmas van mij..
to get in the mood zie link

examens deel 4 - definitief

helaas moet er (heel af en toe) ook vooruit worden gedacht en daarom kan ik jullie eindelijk, na drie dagen vechten met Toledo, mijn definitief examenrooster meedelen.

18/1 jeugdliteratuur (Ghesquiere) open boek MSI 3.18 9u
20/1 Shakespeare (Ingelbien) schriftelijk MSI 00.28 9u
23/1 Verg. taalkunde (Geeraerts) open boek MTC 00.15 9u
27/1 mod. ned. letterkunde (De Geest) mondeling lett 3.16 9u
28/1 Amerikaanse (D'Haen) open boek MTC 00.15 9u
3/2 Wijsgerige Antropologie (Cruysberghs) mondeling MSI 1.16 9u
4/2 Verhaaltheorie (De Geest) mondeling lett 3.30 9 u

Duimen wordt altijd geapprecieërd, en uiteraard wil ik indien er nog mensen zijn die even bijgelovig zijn ook mijn steentje bijdragen, het enige wat je moet doen is je rooster doorsturen..

vakantie

Ik heb gisteren besloten een week vakantie te nemen. Het idee was er al iets langer, maar thuis vonden ze het een lachwekkend idee, en het is ook pas bij het zien van mijn agenda voor deze week dat het ook werkelijk bleek te gaan lukken.
Gisteren les van 11 tot 18u, en om 8 moeten opstaan om in te tekenen. Dat is al meer dan genoeg voor een dag, dus 's avonds niet veel meer gedaan behalve volk ontvangen. 'T was weer zoete inval,maar dat is nu net zo leuk aan mijn kot. you never know who's at the door :)

Vandaag heb ik geen les, en dat is dus al vakantie op zich. Straks (rond 11) ga ik winkelen (feestoutfit halen) dan gaan we een pannenkoek eten, en om 7 begint het kot-kerstfeestje met een etentje in La Rotonda om 8. Dan zal het wel al laat op de avond zijn voor we daar terug van zijn.

Woensdag les van 9 tot 11, en daarna ook weer volop tijd om niets te doen. Ik ga dan geloof ik nog es winkelen, kerstkaartjes schrijven en van die dingen. Om half 7 gaat het dan richting de Werf voor kerstetentje nummer 2 met vriendinnen. Wie de Werf zegt, zegt desserts, dus het zal daar ook wel niet vroeg zijn ;)

Donderdag een gat van 11 tot 16u, en dat komt Elisabeth opvullen.. Veel te lang geleden en ook Kris komt na een half jaar Barcelona nog eens naar huis voor de feestdagen en langs op kot. Het wordt bijna een reünie.

En vrijdag is het uit met de pret. Les tot 13u, en daarna alles inpakken voor de komende weken en de deur sluiten voor iets minder dan een maand.
home sweet home?

Examens deel 3 - Wijsgerige antropologie

wat leuk, het studentensecretariaat foefelt zo stiekem van dag tot dag met de examenrooster, zonder dat ook maar enigsinds aan te duiden.. Ik ging daarnet nog eens kijken en plots was de (voor mij perfect staande) eerste dag van zijn mondeling examen (16 januari) gewoon foetsie. Nu is het blijkbaar plots kiezen tussen 19 januari en 3 februari. Dat wil zeggen dat ik dus zowieso twee examens vlak na elkaar heb, want 3 of 4 februari zijn de dagen voor Verhaaltheorie..

leeg kot zoekt bewoner

heb je grote ruzie gestook op je huidig kot? de huisbaas/bazin verleid? iets begonnen met een kotgeno(o)t(e) die je echt niet meer wil zien? Kortom, zoek je nog een kot voor het tweede semester?

Dan heb ik misschien wel de oplossing. Wij van het eerste verdiep Romero I zijn namelijk nog op zoek naar een enthousiaste student(e) die in het tweede semester ons team wil komen versterken.
Voor wie het Romero-huis niet kent, even een korte inleiding. Het Romerohuis is een residentie aan de KULeuven speciaal gericht op het intergreren van mensen met een handicap in het studentenleven. Het opzet zit als volgt in elkaar: per verdiep staat er een zwaar gehandicapte student(e) centraal. Verder zitten er op de gang nog een paar licht gehandicapte mensen die wel grotendeels zelfstandig zijn. De bedoeling van de (ongeveer elf) 'gewone' anderen is de personen met handicap te helpen met de dingen waarbij ze hulp nodig hebben. Hoe gaat dat praktisch in zijn werk? Wanneer de centrale persoon op kot is, moet er altijd iemand aanwezig zijn om hem/haar te kunnen helpen. Die uren worden onder de studenten verdeeld, per week, tijdens de vergadering. Om de twee weken hebben de studenen ook een nacht permanentie. Het voordeel daarvan is dat je als groep wel redelijk hecht bent, en we proberen ook (in de mate van het mogelijke) activiteiten te doen.
Het voordeel is dat jullie een korting op de huurprijs krijgen omdat je je voor zo'n belangrijke zaak engageert.

Schrikt wat hier boven staat je niet af? kom dan bijvoorbeeld eens een kijkje nemen bij ons om te zien wie er allemaal zit, hoe het er aan toe gaat. Als je het echt helemaal nu al ziet zitten neem je best contact op met de huisvestingsdienst.

misschien tot volgend semester!

dromen verwezelijken: het kan

want ik heb het gisteren bewezen! Ok, het is geen wereldschokkende droom maar eentje op Babs-niveau. (maw voor niemand anders betekent dat veel, maar wel voor mij) Wat heb ik nu gedaan? Ik heb contact gehad met Dirk Bracke! (Als je nu zo iets hebt van ' is het dat maar?', ik had jullie gewaarschuwd.. )
Dirk Bracke is denk ik de schrijver die mij tot het eind der tijden tot boeken heeft bekeerd. Als ik me goed herinner stond ik in het derde-vierde middelbaar niet zo positief tegenover boeken. Dat had veel met peer-group-pressure te maken, want het was toen absoluut niet 'cool' om boeken te lezen. Maar toen kwam ik dus tijdens een bezoek aan de boekhandel Infodok het boek 'Het uur nul' tegen. Toen vonden mijn ouders het verboden literatuur (veel te zwaar thema, aids) maar dat moet je natuurlijk niet doen he. Die cover en titel stonden voor eeuwig op mijn netvlies gebrand. :)
Iets later, een half jaar of zo is het boek toch bij me thuis beland. De juiste omstandigheden daarvan zijn me nu compleet duister, maar het was zo. en moet het nog gezegd dat ik er weg van was? Ik heb tranen met tuiten gehuild op het eind.. Het had me echt helemaal bij mijn nekvel, dat boek. Die muziek, Torhout (het werchter-broertje speelt zich 2 kilometer van mijn huis af) het speelde in op de dingen die me toen enorm interesseerden en waar ik te jong voor was om zelf al te ontdekken. Het had dus iets magisch, en tegelijk was het ook echt wel een keiharde stomp in de maagstreek. Kortom, Dirk Bracke heeft mijn interesse weer gewekt, en dan vooral voor het genre wat me nu nog steeds ongelooflijk boeit: de probleemboeken zoals dat dan heet.

nu had ik vorige zomer op Radio 1 een interview met hem gehoord, waarin hij sprak over zijn op stapel staande projecten, en een daarvan was een boek over fysiek gehandicapten. Het idee voor mijn thesisonderwerp zat toen al in mijn hoofd te rijpen, en dus sloeg ik dat op onder belangrijke informatie. Vorige week geloof ik zat er weer het magazine letters bij de krant, met een interview met Dirk Bracke. Ik dat gaan lezen natuurlijk, of wat dacht je. Mijn ontgoocheling was groot toen er over dat boek niet werd gerept. Maar er stond bij dat Dirk Bracke op zeer verscheiden manieren te bereiken viel, en ik besloot het er toch op te wagen. Dus vertrok er maandag een mailtje met de vraag hoe het nu met dat andere boek zat, omdat dat zeer interessant zou kunnen zijn voor mijn thesis.

Groot was mijn verbazing toen ik een paar uur later al antwoord in mijn gmail vond. Een positief zelfs! Het boek zal 'buitenbeen' gaan heten en verschijnt in februari. Blijkbaar gaat er rond het verschijnen vanalles gebeuren, waarop ik van harte welkom was. Maar dat geeft wel 1 probleem: de periodisering van mijn thesis lag vast op 1995 -2005, en dan valt het er dus net twee maanden buiten. Prof. Ghesquiere dan maar gemaild, of dat mocht, maar zij zei dat het wel kan als we de periodisering dan veranderen van 2000 tot heden. en dat is een probleem, want het boek waaruit het hele idee is ontstaan, Veel liefs van Lies van Huib Billiet, is verschenen in 1996 en dat wou ik er absoluut bij.
Waarom? omdat het een prachtboek is. Ok, het is een beetje geromantiseerd, en niet iedereen heeft het geluk dat Lies te beurt valt, maar het is het enige boek dat zo dicht komt bij de realiteit van mijn leven. (daar gaan we weer, Babs, het wordt nog boring zo) Maar echt. Wat zij in het boek denkt, denk ik ook wel es/regelmatig. Als je dus een blik in mjn hoofd zou willen (en wie wil dat nu), ga het dan es lezen. Een reden te meer is het feit dat Lies echt bestaat, het boek is op aanvraag geschreven.. Ze had namelijk een brief gestuurd waarom er nooit boeken over mensen zoals zij werden geschreven en daarop besloot meneer Billiet haar verhaal te gaan schrijven.

Voor wie echt niet kan wachten: het staat in mijn boekenkast op kot, just ask :)

examens deel 2 - Amerikaanse

en het begint al in het honderd te lopen. het examen Amerikaanse gaat nu blijkbaar NIET door op zaterdag 28 januari, maar op vrijdag 27 januari. Dat op zich is geen probleem want ik heb toch een aantal dagen tijd tussen. Wat wel een probleem is, is Amerikaanse combineren met het andere vak dat op die week staat, namelijk mod. nederlandse letterkunde. Het examen voor dat vak staat ofwel op 23 januari, en dan heb ik verg. Taalkunde (voor of namiddag weet ik nog niet) of op 27 januari, wanneer ik dus Amerikaanse heb..

Aanvulling zelfde dag, namiddag:

het examen gaat volgens de coördinator van het studentensecretariaat TOCH door op zaterdag 28 januari.. Ik kan er ook niet aan doen dat niemand dat hier weet he zeg..

examens

het is te laat om te gaan schuilen, het examenmonster valt niet meer te negeren nu sinds vandaag de examenroosters online staan. (http://www.arts.kuleuven.be/studenten/examen/licgermaansejan2006.pdf)
voorlopig ziet het er zo uit:

18/1 jeugdlit
20/1 Ingelbien
23/1 Geeraerts
28/1 Amerikaanse

Wijsgerige antropologie: 16/1 of 19/1 (liefst dus 16e)
Mod. Tijd: 23/1 of 27/1
Verhaaltheorie: 3/2 of 4/2

jeugditeratuur: goed en slecht nieuws

het slechte nieuws om mee te beginnen maar zeker? Het examen voor jeugdlit valt op 18 januari in de voormiddag. Dat staat vandaag al op Toledo te lezen, de rest van de examens weten we pas maandag. Ik vind het vroeg, de periode begint de 16e pas.. Er is nog slecht nieuws, persoonlijk dan. Gisteren ben ik namelijk helemaal opnieuw moeten beginnen met mijn paper. Ik had veel te veel citaten, en Prof. Ghesquiere raadde me toch aan daar voorzichtig mee te zijn. Dus ga ik van 5000 woorden naar 2000.. en Harry Potter paper zit nog altijd vast. Ik neem echt geen vak met papers meer.

Maar er was ook heel goed nieuws op (jeugd)literatuurvlak:


Bart Moeyaert wordt nieuwe Antwerpse stadsdichter


ANTWERPEN - Auteur Bart Moeyaert wordt voor een periode van twee jaar de nieuwe Antwerpse stadsdichter. Dat heeft het schepencollege vandaag beslist op voorstel van een adviescommissie. Moeyaert zal op 26 januari van volgend jaar worden benoemd en krijgt een mandaat van twee jaar.
Moeyaert is afkomstig uit Brugge en woont in Antwerpen. Hij is een bekend en gelauwerd auteur in Vlaanderen. Hij werd voorgedragen door de zeskoppige adviescommissie die het schepencollege had aangeduid in het kader van de nieuwe procedure voor de aanstelling van een stadsdichter.
De voordracht vanuit de commissie aan het college was unaniem, zo zei schepen van Cultuur Philip Heylen (CD&V) na afloop van de collegevergadering. Volgende week woensdag zal de kandidatuur van Moeyaert worden toegelicht in de commissie Cultuur. In januari beslist de gemeenteraad. Als die groen licht geeft, zal Moeyaert op 26 januari (op Gedichtendag) worden benoemd tijdens een plechtigheid in het Antwerpse stadhuis.
Moeyaert volgt Ramsey Nasr op. Nasr zal op zijn laatste werkdag, op 25 januari 2006, zijn laatste gedicht voor de stad voorstellen, aldus Heylen. Hij wees erop dat de stadsdichters meer voor Antwerpen doen dan het literaire aspect, maar ook een uitstraling hebben op het vlak van de citymarketing.
ml

kerstcadeaus: een dilemma

De kerstperiode komt dichterbij natuurlijk en dan komt ook weer het jaarlijkse probleem met kerstcadeau's weer naar boven. Kerstfeestje met vrienden, kerstfeestje met kotgenoten, en overal hoort een cadeautje bij. Nu ben ik een van die mensen die echt geen cadeautjes koopt zonder dat ik het echt een goed idee vind, en daarmee bedoel ik dan meestal dat ik het gevoel moet hebben van 'ja, das echt iets voor die'. Een van de twee cadeautjes heb ik gisteren al gevonden, en voor het andere heb ik al een idee, dus het komt dit jaar wel in orde.

wat niet in orde komt, is kerstmis. Ik heb echt een hekel aan die dag. Kerstavond vieren wij (wat dan heet) traditioneel. Lees als: met familie. Grootmoeder komt op bezoek, een paar tantes, mijn ma en pa en dat is het zowat. Zus is zo slim om die dag bij haar vriend te gaan doorbrengen, in Brugge, dus zit ik daar alleen tussen een gemiddelde leeftijd van minstens 45. Leuk is toch anders. Denk je dan: maar dan krijg je veel cadeautjes, dan is het toch leuk, think again. Bij Kerst horen bij ons echt geen cadeaus, tenzij kleren of zo, van mijn ouders dan. Maar nu zit ik dus sinds de kerstshopping gisteren met een dilemma. Ik kwam voorbij 'Het paard van Troje' en daar stond deel 6 van Harry Potter (wordt het stilaan voorspelbaar?) in de etalage voor 11 euro.. Ik heb hem aan de meest gekke prijzen gezien, het hoogste was ongeveer 23 euro denk ik. Maar dit was de nederlandse versie, en ik heb deel 1 net van de Sint in het Engels gekregen.. das al deel 1 van het dilemma. Dan is er natuurlijk: we geven normaal geen cadeaus dus kan ik dan plots die traditie gaan breken?
Het allergrootste stuk van het dilemma is echter: hoe groot is mijn discipline? Want dat boek in huis hebben liggen en er niet in lezen tot de examens voorbij zijn, kan ik dat? ik durf sterk aan mezelf te twijfelen wat dat betreft, maar het zou wel een ideale manier zijn om de avond leuk door te brengen.( Dana winner op de achtergrond neem ik er dan maar bij). Maar ja, dan zijn ze er waarschijnlijk toch tegen dat ik lees als ze er zijn. Hoe zei prof. jeugdlit het ook al weer gisteren: lezen wordt als asociaal gezien? tja..

twijfel slaat toe

*breathe in, breathe out*
ja, ik begin er blijkbaar vroeg mee dit jaar ...
Van in het begin wist ik al dat Verhaaltheorie me nooit echt ging liggen, maar ik dacht dat met een goed boek als casus op te lossen. Het is Harry Potter geworden, en het werkt want ik heb nog nooit zo uitgebreid alles gestoffeerd :) Mijn versie van HP & the philosopher's stone is welgeteld 6 dagen oud en ziet er al enorm afgeleefd uit. Goed bezig Babs ;)

Maar langs de andere kant dus ook niet. Want de twijfel is toegeslagen. Ben ik wel goed bezig? slaat dit wel op iets? pas ik die theorie wel goed toe? Heb ik wel genoeg theorie en niet teveel toepassing? Het is al zo erg dat ik nu al begin te twijfelen aan de benoeming van mijn personages. Het werkt met types, en ja er zitten er (volgens mij) heel wat in Harry Potter. ik heb nu Dudley (het verwende rijkeluiskind), Dumbledore (maar die telt maar half voor geniale maar knotsgekke wijze), .. Ziet u al waar het probleem zit? juist ja, in de typering. Ik kan plots geen enkel type meer bedenken. Voor Hermione was het nog simpel : betweterig studiehoofd (maar ligt het aan mij of klinkt dat ook niet helemaal juist?) Helemaal in de knoop zit ik met Vernon, Petunia, Snape en Draco (en vooral, er zit een duidelijk verschil tussen, dus niet allebei 'de slechte' want met die rol gaat Voldemort wel overduidelijk lopen) en de rest ben ik gewoon nu ook al weer vergeten...

*Help*

Poldervolk

djezus, wat een stomme opdracht voor Mod. Ned. Letterkunde dit keer. Ikvind die roman Poldervolk maar niets. Het kostte me gisteren al heel veel moeite om voorbij de eerste bladzijden te geraken, en dat gevoel is een beetje blijven hangen. Nu weet ik wel dat het volksverbonden literatuur is en zo, allemaal goed en wel, maar die Boer Baeke(en eigenlijk de hele maatschappij) zou ik toch eens graag onder mijn 21e eeuwse handen nemen. Als ik dat boek lees (en wat er in wordt verkondigd) ben ik altijd heel blij dat ik pas in 1984 ter wereld ben gekomen en geen 40 jaar vroeger of zo.

Maar dat zal wel weer iets persoonlijks zijn, de rest van de lezers van dat boek heeft mij er toch nog niets over gezegd. Waar gaat het nu over? Wel, die kerel (Boer Baeke) dus is alleen met zijn dochter, zijn vrouw is omgekomen in het kraambed. Nu heeft die dochter toch wel een paar misvormde halswervels. ('Een scheefnek' noemt dat in het boek dan, dan gaat mijn haar in mijn nek al rechtstaan.) Boer Baeke wil daardoor dus niets met zijn dochter te maken hebben. De meid moet maar voor haar zorgen, hij doet gewoon of ze lucht is. Op de eerste pagina's doet die kerel dus niets dan verzuchten waar hij dat toch aan heeft verdiend..

een citaat: "Ze schonk hem een dochter, met misvormde halswervels. Een scheefnek! Een koude angst snijdt door Baeke's borst. Gloeihitte schuift over zijn gezicht. (...) Hij heeft een hekel aan het kind. Bracht hij het daarvoor van kleinen houtlander tot polderboer?Een scheefnek godver! Gramschap vervult zijn hart." (p. 10)

bijzonder sympatiek vind ik dat, als vader. buitengewoon arrogant ook, wat ik helemaal tot een toppunt vind komen in de scéne op de kermis. Eerst beklaagt hij zich innerlijk nog over zijn dochter (Niet te geloven dat dit zijn dochter is) maar dan ziet hij een kindje met een waterhoofd en en dan een 'idioot' kind. Pas dan staat er : 'Grooter miserie dan de mijne, Laura is toch gezond, verstandig en bijdehand'.

het betert gelukkig wel, hij leert zijn dochter appreciëren op gegeven moment, en hij leert de kwaliteiten zien die ze heeft (die toevallig overeenstemmen met zijn waarden) maar toch blijft de onverdraagzaamheid doorheen het boek spelen. Een of andere kerel die dan denkt dat ze toch niemand kan krijgen en dus wel met hem genoegen zal nemen zodat hij met haar geld zijn schulden kan afbetalen en zo...

Waarschijnlijk zou ik me niet mogen identificeren, maar ja, ik kon er ni echt nog iets aan doen teon ik dat las. Niet dat dit interessant genoeg is voor de discussie in de les over dat boek, ik zwijg er wel over, tis ten slotte ook waarschijnlijk iets heel persoonlijks omwille van mijn persoonlijke ervaring van dat thema en daar zitten die pseudo-intellectuelen van de achterste rijen toch niet mee.

winterbui

ik laat het vandaag eens iemand anders zeggen

Geef me je jas
van bont van teddyberen.
Sla je arm om me heen
en al je winterkleren.
Zoen me tot ik warm word.
Zoen me tot ik spin.
Trek je eigen huid dan uit,
stop mij eronder in.
Sus me met je hartslag.
Wij ons wij ons wij ons
Maak van dit veel te grote bed
een heel klein fort van dons.

(Bart Moeyaert - Siberië)

meer tolerantie

ik had me voorgenomen om het er in mijn blog niet over te hebben maar lang zal het dus niet meer duren. 'Over wat?', is dan de normale vraag.. Wel over, datgene wat mij net iets anders maakt dan anderen. De meeste mensen die me kennen zien het wel, maar zeer weinigen begrijpen het, en aangezien de meeste mensen mij niet kennen als ze dit lezen kan ik hier proberen om het jullie onbevooroordeeld te laten begrijpen.

Daarstraks bladerde ik door 'Harry Potter deel 1' op zoek naar een passage en plots herlas ik iets wat me heel bekend voorkwam. Wanneer Harry net op Hogwards aankomt en hij zo'n kermisattractie wordt waar mensen naar hem staan te kijken. Helaas gebeurt dat bij mij ook wel af en toe, en nee, ik ben niet een beroemde tovenaar ;) Bij mij heeft het helaas een veel minder moedige reden en dat is gewoon mijn 'handicap'. Ok, het is er eentje maar ik hou niet van die term omdat die bij mensen nogal totaal verkeerde beelden oproept. Het beeld van iemand in een rolstoel for one, en dat klopt het merendeel van de tijd niet voor mij. en ik zit nog op universiteit ook, dus das al helemaal raar. (sorry als dit beledigend overkomt, maar je weet niet hoeveel mensen ik in mijn rolstoel tegenkom die denken dat ik niet eens kan praten.. )

Er zijn eigenlijk twee reacties op mij, en allebei zijn ze vrij pijnlijk. Er is de reactie van ongeloof. Want aan mij is er toch niets mis te zien? nee, inderdaad als ik neerzit niet nee, maar om die kruk die ik bij me heb kan niemand heen. Probleem is dat een kruk voor mensen bij een tijdelijk probleem hoort meestal, en aangezien ik geen gips of zo draag zorgt dat voor verwarring.

For once and for all: die kruk heb ik nodig, waarschijnlijk tot in het eind der tijden omdat ze me houvast geeft.
Het is een zekerheid voor als ik alleen op stap ga, al zijn er nog momenten (regen, blaren,gladde kassei-stenen) dat het dan mis kan gaan. Grootste boosdoener zijn trappen, en dan zeker zonder leuning. De trap aan college de valk is een kortere weg maar zonder leuning en die doe ik dus echt niet alleen (op mijn gezicht gaan is afgang, en bovendien nog pijnlijk ook dus te vermijden) Gevolg: ik vertrek een kwartier vroeger naar de les om langs de andere trappen rond te gaan. Belachelijk maar het is zo.
Maar om nu terug te gaan naar mijn hoofdpunt: er zijn mensen die denken dat ik het dus allemaal fake. dankuwel denk ik dan, en ik wil ze altijd eens aanbieden te ruilen voor een dagje. Ik zoek geen medelijden of zo, totaal niet, maar zo iets doet pijn. Ik kan er ook niet aan doen dat de spastische diplegie besloot om bij mij in een lichte vorm voor te komen. Maar ik besef dat ik soms ook wel voor verwarring zorg. In een rolstoel zitten en dan op het eind van een concert doodleuk rechtstaan, ja ok, dat is een beetje moeiljk. Maar ik hou het gewoon niet uit om een heel concert recht te staan. Zelfs 10 minuten voor de les op maandagochtend begint is er al te veel aan soms. Maar dat ziet natuurlijk niemand, spierpijn.

de tegenovergestelde reactie is de overdreven reactie: mensen die denken dat ik dus niets kan, omdat ik een handicap heb. Ik heb een pure fysieke handicap, en dus absoluut geen mentale achterstand. Veel mensen linken dat idee toch blijkbaar aan een rolstoel, zoals mijn vrienden en ik op stap vaak moeten ondervinden. Soms kan ik het dan niet laten om te zeggen : 'ik zit in eerste lic Germaanse'. en dan moet je ze zien kijken.. echt wel grappig.. en ja ik kan dus wel stappen, en ik kan praten, en ik kan nadenken, i'm just like every other human being, met alleen wat spierproblemen rond de knie -area. Maar soms voel ik me wel net een alien hoor. Ik weet dat het niet slcht is bedoeld, maar als je een klas kinderen voorbijkomt op weg naar de les en ze beginnen allemaal te staren.. tja.. leuk is toch anders. Om van concerten nog maar te zwijgen. Ok, ik zou het mezelf serieus wat makkelijker maken als ik een andere hobby zocht, maar soms ben ik ook koppig, en ik ben nu eenmaal mad about music, niets aan te doen.
Maar wat een gedoe! en wat een negatieve vibes! Blijkbaar vindt het merendeel van de mensen iemand in een rolstoel niet passen op een concert.. beetje bekrompen hoor..


Ik droom van een meer tolerante wereld voor mensen met een handicap, heel stiekem...

oh kom toch eens kijken..

ok, als er ooit kinderen van jonger dan 12 of zo dit stukje te lezen krijgen heb ik een probleem maar ik neem het risico toch maar denk ik. Morgen is het weer zover: de meeste belangrijke dag in het leven van een kind (ongeveer toch). ik vond het vroeger altijd een geweldige dag, met al die spanning tevoren en de mooi opgestelde brief en zo.. Nu was het voor mij wel iets gewoner dan voor andere kinderen denk ik, omdat mijn zus dan jarig is (nu ik er aan denk: happy birthday zus!) en dat het toch iets meer speciaal maakte voor haar dan voor mij. Maar toch, heel vroeg wakker worden, dan zus wakker krijgen en dan heel voorzichtig in peignoir de trap af en dan gauw gauw kijken bij de schouw.. Het had echt wel iets. En dan papa die een half uur later of zo naar beneden kwam en het al even leuk vond als wij :) Helaas blijft ook dat mooie liedje niet duren. Rond het 3e leerjaar verklapte een vriendin me nietsvermoedend hoe de vork aan de steel zat. De tactiek om dat nog wat verborgen te houden liep een beejte mis, maar dat was niet echt zo'n ramp. Ik hield voor mezelf een beetje de magie in ere. De serie 'Dag Sinterklaas' is toen ongeveer ontstaan, en ik heb alle afleveringen wel 10 keer gezien. Ik kan zelfs nu niet wegzappen als ik het toevallig zie. Da's weer zo'n eigen wereld denk ik zoals bij Harry en ik stuit ook op hetzelfde onbegrip. Toen ik een week of 2 geleden thuis aankondigde dat ik naar de intrede van de Sint wou kijken vroegen ze zich allemaal af of ik weer kinds was geworden. Maar ik vind het gewoon zalig. Ze zijn gewoon zo leuk allemaal , vooral Zwarte Piet en Ramon die voor Slechtweervandaag moet zorgen... Dus zat ik met een grote smile voor mijn tv de meewarrige blikken van ma en pa te negeren.
Zou ik vanavond toch maar mijn schoentje zetten? misschien kent hij mijn kotadres ook wel en ben ik braaf genoeg geweest..

Akoestische open mic

Sta me toe even reclame te maken voor wat volgens mij een heel leuk initiatief is.
Anton Walgrave en Milow (finale Humo's Rock Rally 04) hebben samen met het Depot een 'Akoestische open mic'-formule uitgedacht. Dit houdt in dat een woensdagavond per maand, er in de foyer van het Depot de kans is voor singer-songwriters in spe of al bekende om hun talent te tonen ondersteund door akoestische gitaar of piano.
De eerste 'Akoestische open mic' gaat nu woensdag al door, 7 december. De toegang is bovendien nog gratis ook.
volgende open mic's staan gepland voor 11/1/06-1/2/06-1/3/06-5/4/06 en 3/5/06

nog meer ergernissen rond Harry Potter

en dit keer rond de film. Totaal onverwacht ben ik er dus toch nog vrij snel kunnen naar gaan kijken. Ik voelde een stress-aanval opkomen en ik dacht: 'kom,er effe uit, we gaan naar de film'. Dan is Harry Potter wat mij betreft ideaal. Dat is zo'n leuke wereld waar je helemaal in kan kruipen en in meeleven, wat wil een mens nog meer. (om het met een duur woord te zeggen, puur escapisme, maar het werkt ;)) Of dat dacht ik toch. Want helaas, bij Deel 4 minder dan bij de andere 3, en dat lag vooral aan de heren in de rij achter mij, die het nodig vonden om alles te becommentariëren ('he, dat komt niet in het boek voor', 'ah ja, nu gebeurt er dat') Ik moet zeggen, het waren uitstekende souffleurs, en al wat ze voorspelden gebeurde ook, maar ik vond het toch heel erg irriant. Ik, die nooit echt fan ben geweest van video's of dvd's, begrijp plots waarom mensen het toch verkiezen om in intieme kring naar een film te kijken, zonder boeren latende strekenkerels die je constant weer uit die wereld halen.
Ik heb besloten om de film ooit nog es te gaan kijken. Ik ben er nog niet uit of ik dat bij me thuis ga doen (zo'n boerendorp, zit haast nooit iemand in de zaal), of nog eens hier in leuven, of ik ga wachten tot iemand ergens de DVD of video heeft. Maar ooit wil ik hem wel zien zoals het hoort, zonder achtergrondlawaai. (en pas op, begrijp me niet verkeerd. Iets zeggen in de zaal kan voor mij echt wel (ik kan ook niet zwijgen:$) maar niet continu, niet alles verklappen en de hele sfeer verpesten.
Aan die kerels die achter mij zaten: ik hoop dat jullie er iets aan hebben gehad, ik alvast niet.

concert Tips

Ok, het merendeel van de mensen houdt niet van mijn soort muziek. Wat dat dan is? Singer-songwriters met veel akoestische gitaren, een geweldige stem en een tekst die gewoon zegt wat hij moet zeggen.
voorbeelden van dat genre? Anton Walgrave, Tom Helsen,Milow, Hayden, Leonard Cohen, Thé Lau,...

Voor mensen die dat goed vinden klinken valt de komende maanden rond het leuvense dus aan te raden:

7/12 : Akoestische Open Mic Foyer Het Depot Gratis (met Oa. Anton Walgrave)
15/12: Tom Helsen Molens van Orshoven (Leuven) SOLD OUT
16/12 Tom Helsen Molens van Orshoven (Leuven) SOLD OUT
16/12 Palomine Try out Sint Niklaas
17/12 Tom Helsen Molens van Orshoven (Leuven)

19/1 CD voorstelling Milow Soetezaal Stuk