Poldervolk

djezus, wat een stomme opdracht voor Mod. Ned. Letterkunde dit keer. Ikvind die roman Poldervolk maar niets. Het kostte me gisteren al heel veel moeite om voorbij de eerste bladzijden te geraken, en dat gevoel is een beetje blijven hangen. Nu weet ik wel dat het volksverbonden literatuur is en zo, allemaal goed en wel, maar die Boer Baeke(en eigenlijk de hele maatschappij) zou ik toch eens graag onder mijn 21e eeuwse handen nemen. Als ik dat boek lees (en wat er in wordt verkondigd) ben ik altijd heel blij dat ik pas in 1984 ter wereld ben gekomen en geen 40 jaar vroeger of zo.

Maar dat zal wel weer iets persoonlijks zijn, de rest van de lezers van dat boek heeft mij er toch nog niets over gezegd. Waar gaat het nu over? Wel, die kerel (Boer Baeke) dus is alleen met zijn dochter, zijn vrouw is omgekomen in het kraambed. Nu heeft die dochter toch wel een paar misvormde halswervels. ('Een scheefnek' noemt dat in het boek dan, dan gaat mijn haar in mijn nek al rechtstaan.) Boer Baeke wil daardoor dus niets met zijn dochter te maken hebben. De meid moet maar voor haar zorgen, hij doet gewoon of ze lucht is. Op de eerste pagina's doet die kerel dus niets dan verzuchten waar hij dat toch aan heeft verdiend..

een citaat: "Ze schonk hem een dochter, met misvormde halswervels. Een scheefnek! Een koude angst snijdt door Baeke's borst. Gloeihitte schuift over zijn gezicht. (...) Hij heeft een hekel aan het kind. Bracht hij het daarvoor van kleinen houtlander tot polderboer?Een scheefnek godver! Gramschap vervult zijn hart." (p. 10)

bijzonder sympatiek vind ik dat, als vader. buitengewoon arrogant ook, wat ik helemaal tot een toppunt vind komen in de scéne op de kermis. Eerst beklaagt hij zich innerlijk nog over zijn dochter (Niet te geloven dat dit zijn dochter is) maar dan ziet hij een kindje met een waterhoofd en en dan een 'idioot' kind. Pas dan staat er : 'Grooter miserie dan de mijne, Laura is toch gezond, verstandig en bijdehand'.

het betert gelukkig wel, hij leert zijn dochter appreciëren op gegeven moment, en hij leert de kwaliteiten zien die ze heeft (die toevallig overeenstemmen met zijn waarden) maar toch blijft de onverdraagzaamheid doorheen het boek spelen. Een of andere kerel die dan denkt dat ze toch niemand kan krijgen en dus wel met hem genoegen zal nemen zodat hij met haar geld zijn schulden kan afbetalen en zo...

Waarschijnlijk zou ik me niet mogen identificeren, maar ja, ik kon er ni echt nog iets aan doen teon ik dat las. Niet dat dit interessant genoeg is voor de discussie in de les over dat boek, ik zwijg er wel over, tis ten slotte ook waarschijnlijk iets heel persoonlijks omwille van mijn persoonlijke ervaring van dat thema en daar zitten die pseudo-intellectuelen van de achterste rijen toch niet mee.