Every little thing he does is magic

De titel geeft de sfeer van dit stukje al helemaal aan, dus wie verder leest is gewaarschuwd. Gisterenavond ben ik voor de eerste keer dit semester naar een concert geweest. Dat is verbazend lang uitgehouden van mezelf. Een ander record dat gisteren gesneuveld is, is het een jaar en drie maanden record dat het geleden was sinds ik laatst Jasper Steverlinck aan het werk had gezien. De meeste mensen weten wel dat ik Jasper in zijn solo-project ben gevolgd, en dat als ik iets doe, ik het tegoei doe.
Het was dus een heel uitzonderlijke situatie waarin ik me gisterenavond bevond, en ik ben niet van plan het nog es zo ver te laten komen. Na meer dan een jaar weer naar Jasper gaan kijken hield wel een deel vragen in: wat zou ik er van denken? zou het nog als vroeger zijn? Zou hij het nog kunnen? Ik vond het best wel spannend. En dus stond ik veel te vroeg as usual in het Stuk.. ik vond een goed plekje. So far so good.
Rond kwart voor 9 begon deel 1 op de affiche : Nona Mez die even transformeerde in Buffalo Tom. Over Buffalo tom heb ik het al eens gehad in de gelijknamige thread. 'Nona mez, wie?' zou een mogelijke reactie moeten zijn maar dan luistert u toch niet naar de radio. Hij is een van de heel getalenteerde singer-songwriters die Leuven rijk is. Ik had hem al aan het werk gezien in Herent, maar daar werd ie achtervolgd door pech. Gisterenavond liep alles goed. Er sprongen geen snaren, de gitaar stond niet vals en ook de piano deed het. We kregen zelfs nog een extraatje: zangeres Karen, die ook op zijn nieuwe album meezingt.
Alle nummers van Buffalo Tom klonken, ik had het niet anders verwacht, goed of zelfs al bekend in de oren. Toch es Bilbo binnen stappen denk ik, al heb ik geen enkel idee van een titel. Kortom: Buffalo tom is goed, nona mez is goed, en ik wil nu helemaal zeker naar het Triple concert met Anton en Milow (die trouwens ook aanwezig was) op 13 mei in de Handelsbeurs.

Tweede deel bestond uit Jasper waarin Nina Simone voor een half uur in reïncarneerde. Ik was heel benieuwd, en al gauw bleek dat ik me nergens zorgen had over moeten maken. Hij stond er weer, op het podium, trok me als een magneet naar die tekst en zijn performance. Het eerste nummer zat ik er nog niet helemaal in, maar vanaf 'Who knows where the time goes' liet hij zijn magie helemaal op de zaal los. Die stem.. Ze doet het nog steeds. Kippevel geven, en tegenlijk bevriezen. Ik vergeet gewoon alles, het enige wat ik nog hoor is die stem. En wat een mooi nummer.. Jasper vond dat blijkbaar ook. Daarna ging het in stijgende lijn, met een Randy Newman-nummer. Sinds ik dankzij Jasper 'Miss you' en andere nummers heb ontdekt, hou ik wel van zijn schrijfstijl en 'i hink it's going to rain' bevestigde dat idee alleen maar.
Wist ik veel dat het beste stuk van de show toen nog moest komen.. Over het daaropvolgende nummer leek hij heel onzeker, maar als hij het verpestte moesten we maar meezingen. Iets later weerklonken de eerste noten van 'Lilac Wine'. Het was al stil in de zaal, maar ik had het idee dat het toen nog stiller werd, en ik zat gewoon vastgenageld aan mijn kussen. Wow.. Het ging op hetzelfde emotioneel zware élan verder (voor mij dan toch) met 'For a while' als manjefieke afsluiter.
Dat Jasper nog niet uitgezongen was bleek al snel, en we kregen nog wat van zijn normale cover werk: 'To make you feel my love', en vooral 'Miss you'. hij zei : 'ik zou graag nog es 'miss you' doen' en ik had er niets op tegen. Nog eens van mijn sokken geblazen. Hij zong 'Who knows where the time goes' nog een keer, omdat het de laatste keer was, en ik vond die precies nog beter dan de eerste keer. Iemand uit het publiek wou heel graag 'Life on Mars' en Jasper gaf toe ' voor de allelaatste keer'. Machtig was dat. Hij haalde er echt nog eens alles uit.
Conclusie: hij kan het nog. Het gevoel is nog altijd hetzelfde, en zijn nina simone -reincarnatie was zeer geslaagd. Mijn muzikale batterijen zijn weer opgeladen ;)

casanova

Ik heb me vandaag in de filmzaal heel erg goed geamuseerd, en dat op een event dat 'nacht van de geschiedenis' heet. Het lijkt contradictorisch maar dat was het niet. Op het programma stond de avant - premiere van Casanova, de film van Lasse Hällstrom met Heath Ledger en Sienna Miller in de hoofdrollen. De inleiding door Roel van Bambost (the one and only) leerde ons al dat er niet veel historisch correct is aan de film, zeker niet het 'wandelen over daken' - moment, maar als niet historicus zijnde, heb ik me daar ook niet echt aan gestoord.
Wat je te zien krijgt is een heel erg vermakelijke romantische komedie in een Venetiaanse setting. Wat dus wil zeggen: water, water en nog eens water en de occasional gondel. Het verhaal kort samengevat: Casanova is een berucht vrouwenversierder en een doorn in het oog van de Inquisitie, zeker in de figuur van bisschop Pucci, met een Jeremy Irons die zijn slechterik-skills alleen nog maar bevestigd. Om eerbaar te worden moet hij dus trouwen, liefst met een maagd. Zo gezegd zo gedaan, en het huwelijk is al gearrangeerd wanneer hij geintrigeerd geraakt door Sienna Miller's personage. Via een reeks vermommingen slaagt hij er in om haar hart te veroveren. Maar toch een waarschuwing: niets is wat het lijkt in Casanova..

Zoek je een avondje entertainment in de cinema? dan kan ik Casanova echt hartelijk aanbevelen, ik heb me zeer goed geamuseerd, en ook de Heath Ledger -bewonderaar in mij kreeg af en toe zwijmelmateriaal.. Zelfs over de muziek heb ik een mental note gemaakt, die is voornamelijk met clavecimbels gespeeld (of iets dat er op lijkt) en dat vind ik nu net een heel mooi geluid (denk aan de paddestoelen in de Efteling..)

antonmania slaat weer helemaal toe

Beste lezers van mijn blog!

Tot u spreekt een dolgelukkig mens. Hoe dat komt? nee, niet om de reden die nu door je hoofd schiet. Een veel betere reden nog wel.. Een muzikale reden namelijk. Vandaag is weer bewezen hoezeer ik leef op muziek, en hoeveel energie ik daaruit haal. Vanaf vandaag kan je namelijk op de site van Anton zijn nieuwe nummers beluisteren. Nu zeggen jullie: waar heb jij dat nog voor nodig, je hebt ze vaak genoeg gehoord. True, maar toch niet helemaal. Ten eerste is het laatste concert geleden van 25 januari.. (een eeuwigheid) en ten tweede durven nummers live en op plaat nog wel es verschillen. Ook dit keer is dat het geval, maar nog geen nummer tegen gekomen dat er plots slechter op is geworden. Integendeel.
Er stond nog een verrassing op de plaat, en een verrassing is het geworden ja.. Na dat nummer, en zelfs door dat nummer alleen ben ik helemaal verkocht. Ik werd er stil van, en dat wil voor mij al wel wat zeggen ;)

Hiermee is het nu echt aftellen naar S-day, op 3 april en 4 april het concert. Wie ook es wil gaan luisteren naar dat nieuwe fenomeen of wil raden voor welk nummer ik als een blok ben gevallen: www.antonwalgrave.com/shine_voorbeluistering

overtuig uzelf :)

brand new start

[Warning: persoonlijk stukje]

De afgelopen weken (en dan vooral week) zijn allesbehalve leuk geweest. Voor de meesten onder jullie is dat waarschijnlijk oud nieuws. Misschien moeten degenen die dachten dat nu alles weer oke is zich nu pas echt zorgen gaan maken. Sla nu niet direct in paniek, en lees verder.

Het voelt net of ik een 'Brand New Start' heb genomen. Het achter me gelaten (dat werd hoog tijd, right?) en nu een schone lei heb gekregen, en weer wat persoonlijke zonnestraaltjes om uit te delen. Ik voel me gewoon goed. Goed in mijn vel eigenlijk. Plots is weer vanalles leuk en betrap ik me echt op woorden als : 'het was echt tof' en dingen van die aard.

Neem nu Gebarentaal. Gisteren is module twee begonnen, en ik was nerveus. Heel nerveus zelfs, want iemand anders kwam me afhalen, en ik maakte me zorgen over wat ik nog wist en het tempo en zo.. maar het was heel gezellig en echt wel leuk. Ok, ik had ferme achterstand, en het volledig verstaan dat zit er ook nog niet in, maar wie weet komt het ooit nog wel :)

Vanavond wordt ook leuk: ik ga eindelijk naar 'Brokeback Mountain' kijken, en ik ga echt schaamteloos gewoon 2 uur (of hoe lang ie ook duurt) naar Heath Ledger staren. Ik ben een vrouw, en ja, ik ga soms naar de film voor de acteur. Al moet ik zeggen dat het verhaal me ook direct iets zei, en de soundtrack heeft bijdragen van Rufus Wainwright, dus wat kan er nu ook slecht aan zijn?

Het enige wat ik nog mis aan mijn 'Brand new start' is het weer. De zon meerbepaald. Maar misschien vindt die me wel aanstekelijk :) Mijn nieuw lijflied (nu ja, nieuw.. ) = Brand New Start van Palomine ..

the ace of spades

Zwerm

Af en toe moet een mens principes opzij zetten. Nu ja, principes is misschien wat sterk uitgedrukt. Maar toch een drempel over of zo.
Een jaar of 4 geleden (nee langer denk ik) heb ik me na ontelbare aanmoedigingen van oudere zus eens aan Tongkat gewaagd. Ik meen me te herinneren dat ik het ongeveer tot bladzijde honderd heb volgehouden en toen was de maat vol. Ik vond er helemaal niets aan, en nam me toen ook ter plekke voor niets meer van Peter Verhelst te lezen. En het is net dat voornemen dat ik dit weekend heb doorbroken. Niet zonder enige moeite trouwens, want bij dingen die ik niet wil doen krijg ik dat typische uitstelgedrag. Donderdag vond ik het genoeg geweest en stapte ik Acco binnen om er ongeveer een half uur later buiten te stappen met 'Zwerm' onder de arm.
Mijn afkeer voor het boek (666 pagina's helpen niet als je al geen zin hebt) nam nog toe nadat ik het boek uit het plastic had gehaald. Het stonk echt. Naar wat kan ik niet echt zeggen maar ik heb het toen onder de stapel boeken op mijn bureau bedolven om het er vrijdag voor ik naar huis ging onderuit te halen.
Het idee was om het in het weekend te lezen, of toch zover mogelijk, of toch een beetje, zodat ik toch een idee had waarover de recensies van Kritiek en essay op sloegen. Dat gezegd zijnde installeerde ik me zaterdag in de zetel in het zonnetje (mijn favoriete manier van lezen) en sloeg ik pagina 666 open. Met de raad : ' dit is een postmoderne roman, zoek dus niet naar coherentie' in mijn achterhoofd ben ik er in gedoken. En geloof het of niet. i was hooked . Dat is misschien sterk uitgedrukt, maar dat die man sterk is met woorden staat vanaf nu boven elke twijfel. De linkerbladzijden zijn in deel 1 heel sporadisch bedrukt, maar wat er staat.. Ik heb zelfs een paar keer gedacht van : 'wow'.
Ik ga wel niet beweren dat ik het boek helemaal begrijp. Zeer zeker niet. Maar als er geen coherentie valt te zoeken, kan je toch gewoon maar stukje na stukje lezen? Ze passen niet in elkaar , so no need om te gaan puzzelen. En zo heb ik het ook gelezen, alleen Angel -stukjes aan het Angel-verhaal geplakt, Pearl-stukjes bij Pearl geplakt en Abel ergens daar niet te ver vandaan.
Ik betrapte me zelfs ergns in het midden van mijn leesdrie-daagse op het idee dat de tijd (of ik) nu wel misschien rijp genoeg is voor 'Tongkat'. .

Er is iets met me aan de hand. Ik vind het zelf bizar maar ik blijk er niet aan te kunnen doen. Volgens mij ben ik nu officieel concert verslaafd. Om dat te staven volgt hier een blik in mijn concertagenda. De concerten met een * zitten nog in het beginstadium.

11 maart 06 15u Milow Fnac
22 maart 06 Vadermoord met Jasper en Nona Mez
30 maart 06 Vadermoord met Milow en Carol Van Dijk
31 maart 06 Frank vander Linden Late night mechelen
4 april 06 Anton Walgrave Het Depot
* 12 mei 06 triple concert Milow / Anton / Nona Mez

Zelfs voor mij is dit extreem veel.. En als je de lijst zo eens goed bekijkt, kan je al wel raden dat het laatste in de rij zowat een droomscenario voor mij is. Drie geweldige Leuvense singer-songwriters die heel hoog in mijn lijst staan op een avond allemaal na elkaar.. Zalig :) Ik heb het twee uur geleden pas ontdekt, dus ik ben nog helemaal zweverig.
Probleem: het is in Gent, de handelsbeurs. Ver, en voor mij totaal onbekend terrein. Daar ben ik echt nog nooit geweest.. Het is duur, maar ik krijg mezelf niet gekalmeerd. Ik zou niet mogen hopen, ik weet het wel, maaar het is zo mooi en zo uniek. Duimen jullie mee als ik het thuis straks voor moet leggen?