want ik heb het gisteren bewezen! Ok, het is geen wereldschokkende droom maar eentje op Babs-niveau. (maw voor niemand anders betekent dat veel, maar wel voor mij) Wat heb ik nu gedaan? Ik heb contact gehad met Dirk Bracke! (Als je nu zo iets hebt van ' is het dat maar?', ik had jullie gewaarschuwd.. )
Dirk Bracke is denk ik de schrijver die mij tot het eind der tijden tot boeken heeft bekeerd. Als ik me goed herinner stond ik in het derde-vierde middelbaar niet zo positief tegenover boeken. Dat had veel met peer-group-pressure te maken, want het was toen absoluut niet 'cool' om boeken te lezen. Maar toen kwam ik dus tijdens een bezoek aan de boekhandel Infodok het boek 'Het uur nul' tegen. Toen vonden mijn ouders het verboden literatuur (veel te zwaar thema, aids) maar dat moet je natuurlijk niet doen he. Die cover en titel stonden voor eeuwig op mijn netvlies gebrand. :)
Iets later, een half jaar of zo is het boek toch bij me thuis beland. De juiste omstandigheden daarvan zijn me nu compleet duister, maar het was zo. en moet het nog gezegd dat ik er weg van was? Ik heb tranen met tuiten gehuild op het eind.. Het had me echt helemaal bij mijn nekvel, dat boek. Die muziek, Torhout (het werchter-broertje speelt zich 2 kilometer van mijn huis af) het speelde in op de dingen die me toen enorm interesseerden en waar ik te jong voor was om zelf al te ontdekken. Het had dus iets magisch, en tegelijk was het ook echt wel een keiharde stomp in de maagstreek. Kortom, Dirk Bracke heeft mijn interesse weer gewekt, en dan vooral voor het genre wat me nu nog steeds ongelooflijk boeit: de probleemboeken zoals dat dan heet.
nu had ik vorige zomer op Radio 1 een interview met hem gehoord, waarin hij sprak over zijn op stapel staande projecten, en een daarvan was een boek over fysiek gehandicapten. Het idee voor mijn thesisonderwerp zat toen al in mijn hoofd te rijpen, en dus sloeg ik dat op onder belangrijke informatie. Vorige week geloof ik zat er weer het magazine letters bij de krant, met een interview met Dirk Bracke. Ik dat gaan lezen natuurlijk, of wat dacht je. Mijn ontgoocheling was groot toen er over dat boek niet werd gerept. Maar er stond bij dat Dirk Bracke op zeer verscheiden manieren te bereiken viel, en ik besloot het er toch op te wagen. Dus vertrok er maandag een mailtje met de vraag hoe het nu met dat andere boek zat, omdat dat zeer interessant zou kunnen zijn voor mijn thesis.
Groot was mijn verbazing toen ik een paar uur later al antwoord in mijn gmail vond. Een positief zelfs! Het boek zal 'buitenbeen' gaan heten en verschijnt in februari. Blijkbaar gaat er rond het verschijnen vanalles gebeuren, waarop ik van harte welkom was. Maar dat geeft wel 1 probleem: de periodisering van mijn thesis lag vast op 1995 -2005, en dan valt het er dus net twee maanden buiten. Prof. Ghesquiere dan maar gemaild, of dat mocht, maar zij zei dat het wel kan als we de periodisering dan veranderen van 2000 tot heden. en dat is een probleem, want het boek waaruit het hele idee is ontstaan, Veel liefs van Lies van Huib Billiet, is verschenen in 1996 en dat wou ik er absoluut bij.
Waarom? omdat het een prachtboek is. Ok, het is een beetje geromantiseerd, en niet iedereen heeft het geluk dat Lies te beurt valt, maar het is het enige boek dat zo dicht komt bij de realiteit van mijn leven. (daar gaan we weer, Babs, het wordt nog boring zo) Maar echt. Wat zij in het boek denkt, denk ik ook wel es/regelmatig. Als je dus een blik in mjn hoofd zou willen (en wie wil dat nu), ga het dan es lezen. Een reden te meer is het feit dat Lies echt bestaat, het boek is op aanvraag geschreven.. Ze had namelijk een brief gestuurd waarom er nooit boeken over mensen zoals zij werden geschreven en daarop besloot meneer Billiet haar verhaal te gaan schrijven.
Voor wie echt niet kan wachten: het staat in mijn boekenkast op kot, just ask :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten