Grappig om mijn paniekaanval van woensdag nu te herlezen, met de nieuwe wetenschap in mijn hoofd. Heel het gezeur over buispunten bleek nergens voor nodig, want ik heb ze geen van de twee nodig gehad. Dat op zich is een historisch moment.
Ik had stiekem voor 2006 twee voornemens gemaakt : slagen op alle 7 vakken (wat af en toe wel een onbereikbaar doel leek) en vooral slagen op een vak: het verplichte en door mij o zo gehate taalkunde vak. Ik heb al 4 jaar taalkunde vakken (al vier jaar ook van Geeraerts) en ik ben er nooit op geslaagd. Ik geloof dat het ging om een 3, een 9, een 9 en twee keer 7. en dit jaar is het de allerlaatste keer in mijn academische carriere dat ik een taalkunde-vak heb. Dus vond ik het toch niet kunnen dat ik daar weer op zou buizen, vond dat het toch een keer moest lukken. en kijk, het is nog uitgekomen ook. Het is me voor de eerste keer gelukt, en daar ben ik toch wel trots op :)
Ook mijn tweede voornemen is gelukt (het kon niet op) want ik ben gewoon op al mijn vakken geslaagd. Dat mag misschien geen grote prestatie lijken, ware het niet dat ik dit semester (ja ik val in herhaling) 7 vakken heb gedaan. Lees de blogs van oktober, november en december en tussen de lijnen door kan je wel lezen dat het niet altijd makkelijk was.

Nu blijft er nog een vraag over: zouden mijn ouders zich ook aan hun deel van de afspraak houden?
Als ik op alle zeven vakken geslaagd was, hadden ze gezegd dat ik met theorie en rijlessen mocht beginnen. Dat is een mooi voorbeeld van hoe zeer zij dachten dat het ook nooit zou lukken maar kijk... een mens kan versteld staan :)