Ik vond het zelf belachelijk toen ik het besefte, maar ondertussen kan ik niet anders dan het gewoon toegeven: ik heb zenuwen. Zelfs de wetenschap dat het nu toch te laat is om er nog iets aan te veranderen helpt niet echt. Het spelletje heeft nu verdorie wel lang genoeg geduurd, al was ik de eerste om vorige week te verkondigen dat de resultaten nog gerust een tijdje op zich mochten laten wachten. Nu dus niet meer. Het wordt zelfs zo acuut dat ik hoop dat ze ze morgen toch al voor 9 uur uitdelen want ik heb les van 9 tot 13u en zo lang wachten heeft geen zin, want dan verknoei ik waarschijnlijk toch 4 uur les met panikeren. o Studentensecretariaat, have mercy.. my sweet nerves..
Waar komen die nu plots vandaan? Dat kan ik je heel makkelijk vertellen, namelijk deze namiddag. Er spak iemand de woorden '2 buispunten' uit, en kijk, daar ging ik. Blijkbaar was ik er vrij goed in geslaagd dat feit naar de achtergrond van mijn hersens te verbannen. Gevolg? Het vernieuwde besef sloeg eens zo hard toe. Diegenen onder u die zich afvragen waar ik me toch zo'n zorgen over maak zijn waarschijnlijk the lucky ones die hun vier buispunten nog nooit hebben nodig gehad. Jammer genoeg, ik wel. Altijd. Het eerste jaar volstonden die zelfs lang niet om er te komen. Tweede jaar gelukkig wel, en ook vorig jaar was het toch nog dankzij die 4 dat ik voor het eerst 3 maanden onbezorgde vakantie tegemoet ging (7 en 9).
Dus denk ik niet dat ik me onterecht zorgen maak dat dat aantal veiligheden plots wordt gehalveerd. Dit helpt niet tegen paniek.. helemaal niet.
Gelukkig heb ik nog Actifed liggen dat ik vanavond moet nemen, dan ben ik wel compleet buiten westen. Voor wie nog niet gelooft dat Actifed gevaarlijk is als ik het gebruik bij deze het bewijs (i hate to admit it) maar ik ben daarstraks gevallen. Nee Ellen, do not worry, niet toen. Daarna nog, deze namiddag. En er was volk bij.
Maar ik voelde het al heel de dag aankomen, het leek alsof ik (nog) minder controle over mijn beenspieren had dan anders. Beter kan ik het jullie niet beschrijven denk ik. Dat is iets wat je moet voelen. (wees blij dat jullie dat niet doen, het is een heel gek gevoel hoor, en het enige wat je kan doen is heel goed op de grond letten en zoveel mogelijk binnen blijven. )

btw: voor mijn thesis ben ik op zoek naar een soort bekende vlaming, of internationaal, het kan me niet schelen, maar een boegbeeld voor mensen met een fysieke handicap. Liefst nog een aangeboren handicap (niet na ongeval). Voorlopig kan ik niemand bedenken, jullie wel?
voor mentale handicap geen probleem, denk aan Kris en Yves (Man Bijt Hond), Zonnekinderen, ...