geef het op, meisje

soms heeft Clouseau gelijk. Dit is een van die dagen. Ik geef het op, ik gooi de handdoek in de ring, ik heb het gehad. Ook al is de consequentie voltijds thuis gaan wonen, op dit moment kan het me allemaal niet schelen. Dat heel mijn planning in de war zit, en ik geen flauw idee heb hoe ik ze op moet lossen ook niet.

Ik kan geen plakaatjes 'te huur' of 'te koop' meer zien. Ik kan geen immokantoren meer zien, en hun websites nog minder. www.immmojanstas.be, immoanthonis.be, Livng-stone.be, immo margriet, opkotinleuven.be, kotwijs... I've tried them all. Zonder resultaat. De ene keer verhuren ze niet aan alleenstaanden, de andere keer zijn er meer kapers op de kust (koppels wel te verstaan), dan is het appartement te duur, of te veel extra kosten, te ver weg, te hoog, zonder lift.. en als je dan al eentje vindt dat perfect is, gaat er nog iemand anders mee lopen die ongetwijfeld beter er uit ziet op de inlichtingenfiche dan ik.

en ja, ik weet dat iedereen zegt dat ik niet op mag geven. en sorry, I know you mean well, maar het is wel zo makkelijk om dat te blijven zeggen he. Het is pokke veel moeilijker om elke dag uit je bed te blijven komen, immo site na immo site af te dweilen in de hoop dat je toch nog iets tegenkomt. en dan kom je iets tegen, en dan begint het he. Je mag niet hopen, maar als de tijd begint te dringen, kan ik het ook niet helpen.

Gisteren weer. Ik mag zonder overdrijven zeggen dat het perfect was geweest. Dan zit je een hele dag tegen jezelf te zeggen: nee, niet gaan dromen van ikea meubels, tweepersoonsbedden en alle rommel. Doe het nu niet. Wacht af. Ik doe mijn best. Ik blijk daar heel slecht in te zijn.

Om 9 uur zit ik fris en monter (ahum) voor de telefoon. Blijkt dat ze, anders dan op de website staat, pas om 10 open zijn. Een uur wachten. (echt) niet hopen. tien uur. Bellen. 'die is al verhuurd'. *pats* zeepbel kapot. Hoop (die zich ongewild had opgeslagen) de grond in geboord.

Proficiat, immmokantoren. You win. I give up.