maandag, september 01, 2008

almost famous (reprise)

Geplaatst door icecreamprincess op juli 8, 2008

Ik word zowaar stilaan beroemd op mijn tweede blog… De blog die dus niet van mij is, niet over mij gaat maar door mij wel, al zeg ik het zelf, geweldig up-to-date gehouden wordt. Als ik die blog aanvul, vergeet ik altijd volledig dat dat ding ook door andere mensen gelezen wordt. Toegegeven, Anton Walgrave zijn fans zullen niet met zoveel zijn (helaas) maar af en toe kom ik er hier en daar toch eentje tegen. En zo groot dat mijn verbazing dan is als die me ‘herkennen’.

Vanmorgen weer. Blijkbaar hebben ze in de libelle ergens in mei de nieuwe plaat van Anton besproken. Ik lees elke week trouw de libelle,zij het met wat vertraging, want ze komt bij moeke toe, wordt daar door zo’n vier mensen gelezen en komt nadien bij ons terecht waar mijn ma, mijn zus en ik hem nog eens helemaal uitpluizen. Behalve die Libelle dan (die van 8/5, anyone?). Hoe ik dan weet dat de plaat er in besproken werd? Door een post op het forum van Libelle. En als Anton in de libelle staat, dan wil ik toch graag weten wat ze er van zeggen. Dus heb ik gisteren de dame in kwestie een berichtje gestuurd. Kreeg ik een berichtje terug

‘Bij het lezen van de naam Babs begon direct een belletje te rinkelen.
Bezoek regelmatig de site van Anton Walgrave en de link naar de uwe. ‘

Deels is dat zo leuk. Ik word gelezen!! Voor iemand die soms chronisch aandacht zoekt, is dat een leuke gedachte. Anderzijds zou ik dat ding, zelfs als niemand het las, nog up to date houden. Iets nieuws ontdekken is zo hard kicken.. Langs de andere kant vind ik dat wel raar, het idee gelezen te worden. Dat wil zeggen dat ik (onbewust?) vanaf nu een lezerspubliek in mijn achterhoofd ga hebben?

Wat ik me dan ook (al lang) afvraag maar nooit echt durf te vragen (of gewoon nooit echt de kans toe heb) is hoe het dan als artiest moet zijn. Anton kent me, Anton ziet mijn reacties op die nummers meestal tijdens een concert en wat ik ervan vind heb ik ook overal al wel uitgebreid neergeschreven. Hoe zou dat voelen? Hoe raar is dat om dan iemand te spreken na een concert die helemaal in de wolken is van iets wat jij hebt gedaan, geproduceerd, dat je daar dus verantwoordelijk voor bent, dat dat dankzij jou is dat ze eruit ziet alsof ze de concurrentie aan kan gaan met de zon op een zomerse dag van meer dan 30 graden..

Dat vraag ik me wel eens af..

Geen opmerkingen: