gezocht: another me

Ik overweeg mijn leven ook op ebay aan te bieden. Iemand anders zoeken om de rommel op te kuisen, want ik heb er geen zin meer in, en ik ben er ook niet goed in. Ik weet het allemaal ni meer en op zo'n momenten helpt iemand met een nieuwe point of view meestal wel om er uit te geraken. Ik overweeg dingen die ik nooit zou mogen overwegen en totaal indruisen tegen wat ik dacht dat mijn karakter was. Then why am I so tempted? Waarom kan alles nu es niet simpel zijn. Waarom zit mijn zaterdag zo stampvol dat ik amper nog kan denken zonder schele hoofdpijn,en waarom moeten er op dat moment allerlei dingen mis gaan gaan. Ik zat er verdorie wel he, om half tien in de les. Helemaal alleen nog op de koop toe. Het leven is leuker met Hanne, that's for sure.. Maar er zitten wel een aantal leuke mensen in, ik heb er met een aantal kennisgemaakt. Wat is er verdorie met de stortvloed aan Hollanders, btw? Op de cursus literair vertalen zitten ze, op de cursus Frans, eentje weer op mijn msn,.. Nog zo'n irritante factor. Daarenboven vlak na de les voor het eerst met mijn eigen auto gaan rijden. Dat is een zalig gevoel, maar na 2 uur had ik het ook wel gehad. Bovendien rijdt de auto heel anders dan die op de rijschool, en is dat voor mij even wennen, en blijkbaar mag ik zo lang niet wennen. IK had schele koppijn achteraf, en ik wou alleen maar slapen. Vergeet het. Net dat moment koos duiveltje in menselijk gedaante om ook es moeilijk te gaan doen. Ken je dat, van die momenten dat je zo iets hebt van: why me? go bother someone else.. en als ik dan toch al zo diep zit, tja, dan komen er dingen naar boven that had better left unsaid, al ben ik blij dat ze eruit zijn. Maar wat nu? Dat is de grote vraag en ik weet het ni. Het lijkt of de pionnen op het spelbord staan, maar dan wel zo ver van elkaar dat een spelletje niet mogelijk is. en ik weet niet of ik aan dat spelletje wel wil beginnen ook. Kortom: slapeloze nacht dus. Maar goed ook verdorie. Om half vier terecht gekomen in een nachtmerrie die helaas echt bleek te zijn en die van mij part nooit iemand mee hoeft te maken. Ons ma, de jarige van de dag, had al een paar dagen last van rugpijn. Zo erg, dat ze het concert van Jan De Wilde waar ze die avond naar toe hadden moeten gaan, hebben laten schieten. Daar ging mijn rustige avond idd, op de koop toe. Maar soit: de mama is van de trap gevallen. Ik was gelukkig nog wakker (slapeloze nachten) en had het al even aan horen komen (ze was in de badkamer al overal tegengebotst) maar ja, veel kan ik op zo'n moment ook niet helpen. Helaas ging het van kwaad naar erger en koos mama de slechtst mogelijke plaats om te vallen: de bovenkant van de trap. Als je zo'n bonk hoort, dan ben je wakker, geloof me vrij, voor zover ik dat nog niet was. Gelukkig was papa er snel bij (een keer gillen, meer was er niet voor nodig) en heeft hij haar weer veilig in bed gekregen. Het is echt te gek voor woorden, wat je dan voelt. Bovendien wist ik niet helemaal wat er aan de hand was (ik lag toen nog steeds in bed, maar kan door de schuifdeur wel alles volgen). De rest van de nacht was slapen echt geen optie. Het hoort gewoon niet, in mijn beeld, een mama die valt. Vallen op stomme plekken, dat zijn dingen die ik doe, niet mijn ma.. Achteraf gezien een dikke chance dat ik niet uit bed gekomen ben, blijkbaar kwam er ook heel wat bloed bij kijken, want is ze met haar hoofd langs de tree van de trap te vallen. Ik mag er niet aan denken wat er anders mis had kunnen gaan. Ik had al gemerkt dat papa nog lang werk had toen ma terug in bed lag, en dat bleek dus het stelpen van het bloed te zijn (er wordt nooit veel info in dit huis verschaft, dus ik ben gewoon om het zelf uit te zoeken). 's Ochtends om negen uur werd ik dus geconfronteerd met de bloedplekken in de (hoe het dat? het tapijt op de trap?) die papa er al verwoed had proberen uit te wassen. Waarschijnlijk had hij het s nachts te druk met uitzoeken hoe het met mama was en wat ie kon doen, om ze op te merken.

De officiële versie vanmorgen luidde dat mama dus blijkbaar echt duizelig was van de pijn toen ze in de badkamer aankwam en dat het weer rechtstaan er te veel aan was. Aangezien de trap net naast de badkamer ligt, en daar door de trap geen plek om te leunen is, is ze daar waarschijnlijk gevallen. Ze kon er vanmorgen blijkbaar al mee lachen, ik iets minder.

en nu mag het even gedaan zijn en alles weer goed lopen, deal? I need some space, some ademruimte..