ik had jullie, mijn trouwe (of iets minder trouwe) lezers nog twee dingen beloofd. Mijn mening over Harry Potter, en de afloop van het verhaal in de rijschool. Aangezien ik HP 7 heb uitgeleend, ben ik dus nog niet aan de tweede lezing (klinkt dat nu alleen bij mij al bijna als iets heiligs? < eerste lezing?)toe gekomen. dat zal dus voor later zijn. Wat u wel krijgt aan het eind van het stukje is het verhaal hoe het afgelopen is in de rijschool, de dag na mijn stap twee op de road to independence.
Het lijkt wel een vicieuze cirkel, mijn leven op dit moment. Komt er een stapje naar voor, dan volgt enige tijd later (de exacte tijd is variabel naar gelang van het onderwerp) de lijkt het wel onvermijdelijke stap naar achter. Zo ook op de rijschool. Maandagmiddag, met het papier van mijn theoretische examen uitslag nog vers in het geheugen, bel ik naar Rijschool. Daar vragen ze me persoonlijk langs te komen, met alle benodigde papieren erbij. Aangezien mijn rijvaardigheidsbewijs en de papieren van de oogarts thuis in mijn dossier zaten, ik die avond terug naar huis. De halve avond gescand en afgeprint, maar de volgende morgen was ik er toch klaar voor. Met mijn nieuw 'rijbewijs' dossier onder de arm naar ginder. Daar aangekomen bleek leren rijden met automatische versnelling (verplicht) geen enkel probleem. Meer nog, ze hadden een auto daarvoor. Ik ontspande al een beetje en zag alles in mijn hoofd al mooi in elkaar vallen. De puzzel past, weet je wel, Bart achterna.
Wanneer leer ik nu toch es af zo naïef te zijn? Twee minuten later begon de dame in kwestie door de - het mag gezegd- imposante agenda van de rijschool te bladeren. en ze bleef maar bladeren. en toen kwamen de woorden 'de twee instructeurs die met de automatic kunnen rijden gaan een maand op vakantie. De vroegste datum dat ik je kan zetten is 24 september.'
*slik* *ongeloof* 24 september dames en heren, is namelijk meer als een maand later dan ik had ingecalculeerd. Bovendien moet ik op 12 sept mijn kot uit, met voorlopig nog geen zicht op een bewoonbare plaats daarna. Tenminste, als het niet thuis is. Thuis zit mijn ma. Niet in staat met een auto te rijden. ik ook niet. 2 bussen per dag richting leuven: om 9 en om 13u, en nog een terug rond 6. Ziet u het probleem? Ik wel. pap heeft 3 weken vakantie, in september. maar juist ja, 24 sept is net de vierde week. Goed gezien.
Maar nog langer wachten vond ik helemaal belachelijk. Nu heb ik alle dagen 2 uur les, waardoor ik op 5 oktober mijn voorlopig heb. Dan nog drie maand rijden voor ik examen MAG gaan doen en ja, dan is het januari. Dat is -gvd, excuus- een half jaar verloren.
Wat heeft een mens dan aan 3 maanden niks te doen? 24 sept beginnen namelijk ook de cursus frans, en de cursus literair vertalen, en job zoeken zal dus tot dan ook wel noppes zijn.
Ik had mezelf al op 19 oktober - ja, de 19e oktober - trots met mijn eigen auto en voorlopig rijbewijs - naar het concert van Anton Walgrave zien rijden. Ik mag helaas wel niet rijden met een voorlopig tussen 22u en 6 u sochtends. Zelfs als Anton om 20u begint (not a chance) dan ben ik nog te laat. Dus wordt het toch gebracht en gehaald worden door pappie.
That sucks.
Zeker op je 23e.
vrijdag, juli 27, 2007
The Wind That Shakes the Barley
helaas in het Italiaans, maar vond geen andere versie. Gevoelige zielen of mensen die de film nog willen zien kijken beter niet tot het einde. Voor Katrien: vanaf 00.47 tot 2.00: does that look strangely familiar?
woensdag, juli 25, 2007
dinsdag, juli 24, 2007
Teddy Thompson - Tonight Will Be Fine
mijn mantra van de laatste maanden om voorlopig af te sluiten.. Misschien helpt het ook wel voor (een van) jullie..
MCQ
Ik heb altijd al heel slechte ervaringen met Multiple Choice Examens gehad. Ik geloof echt dat ik zowel op Cuyckens als op Geeraerts nooit echt ben geslaagd zolang de examenvorm MCQ was. Logisch dan ook met zo'n achtergrond dat ik niet stond te springen om mijn theoretisch rij-examen te gaan doen (ook MCQ). Tel daarbij dat elk examen ik via het internet had opgelost, ik (net) niet aan de benodigde 41/50 score leek te geraken.
Maar ik had van veel mensen gehoord dat het studeren vlotter ging als je een datum voor ogen had. Dat ik het rond de 25e wou hebben, wist ik al een tijdje (vraag me echt niet waarom) en na overleg met mijn vervoer en steun en toeverlaat ging ik voor twee data (altijd een extra veiligheid inbouwen..) In tegenstelling tot mijn normale tactiek heb ik ditmaal vrij stil gehouden wat ik van plan was, uit voorzorg. Ik wou niet nog meer gepush van thuis. Iets verzwijgen kan ik idd ook niet, dus ik had het ze wel verteld, maar slechts een keertje. Dan vergeten ze het zonder problemen.
Maar zondag was ik alleen op kot, en de nieuwe en laatste Harry Potter brandde een gat in de fnac zak. Bovendien was het er rustig (was er alleen) en ik wou tijdens het lezen niet worden gestoord van begin tot einde. Elke dag dat ik zou wachten nam bovendien de kans toe dat ik ergens iets zou opvangen wat ik nog niet wou weten (zoals bij boek 6), en dat wou ik dit keer echt vermijden. Om drie uur zondagmiddag ben ik gecapituleerd. Om 23u was Harry Potter 7 uit. (meer beschouwingen later) Toen had ik eigenlijk besloten de theorie zo te laten en alles op woensdag te zetten.
De dag erna met ongelooflijk veel moeite uit bed gekomen (ik slaap hier op kot de laatste dagen amper) en toch voor alle zekerheid de theorie nog eens onder handen gepakt. Mijn vervoer kwam om 10 u informeren of ik het nog zag zitten, maar op mijn negatief antwoord liet ze duidelijk verstaan dat het er toch van zou komen. Nog twee uur in hogere versnelling (haha) herhaald en oefeningen gemaakt. De laatste oefensessie leverde 37/ 50 op. *slik*
Met absoluut geen vertrouwen in eigen kunnen in het examencentrum binnengestapt. het was dat ik wist dat Katrien haar tijd wel anders had kunnen gebruiken, anders was ik er echt onder uit gemuisd. Maar thank god I didn't. Ongeveer een half uur later kwam ik namelijk met een grote smile weer buiten :) 45 op 50 dames en heren, wat zegt u daarvan?!
Thuis kwamen ze (remember het plan) volledig uit de lucht gevallen. Dat woensdag einddatum was, wisten ze nog, van de poging maandag niet meer.
En het allerbeste van de zaak? Katrien kan woensdag doorwerken :)
Maar ik had van veel mensen gehoord dat het studeren vlotter ging als je een datum voor ogen had. Dat ik het rond de 25e wou hebben, wist ik al een tijdje (vraag me echt niet waarom) en na overleg met mijn vervoer en steun en toeverlaat ging ik voor twee data (altijd een extra veiligheid inbouwen..) In tegenstelling tot mijn normale tactiek heb ik ditmaal vrij stil gehouden wat ik van plan was, uit voorzorg. Ik wou niet nog meer gepush van thuis. Iets verzwijgen kan ik idd ook niet, dus ik had het ze wel verteld, maar slechts een keertje. Dan vergeten ze het zonder problemen.
Maar zondag was ik alleen op kot, en de nieuwe en laatste Harry Potter brandde een gat in de fnac zak. Bovendien was het er rustig (was er alleen) en ik wou tijdens het lezen niet worden gestoord van begin tot einde. Elke dag dat ik zou wachten nam bovendien de kans toe dat ik ergens iets zou opvangen wat ik nog niet wou weten (zoals bij boek 6), en dat wou ik dit keer echt vermijden. Om drie uur zondagmiddag ben ik gecapituleerd. Om 23u was Harry Potter 7 uit. (meer beschouwingen later) Toen had ik eigenlijk besloten de theorie zo te laten en alles op woensdag te zetten.
De dag erna met ongelooflijk veel moeite uit bed gekomen (ik slaap hier op kot de laatste dagen amper) en toch voor alle zekerheid de theorie nog eens onder handen gepakt. Mijn vervoer kwam om 10 u informeren of ik het nog zag zitten, maar op mijn negatief antwoord liet ze duidelijk verstaan dat het er toch van zou komen. Nog twee uur in hogere versnelling (haha) herhaald en oefeningen gemaakt. De laatste oefensessie leverde 37/ 50 op. *slik*
Met absoluut geen vertrouwen in eigen kunnen in het examencentrum binnengestapt. het was dat ik wist dat Katrien haar tijd wel anders had kunnen gebruiken, anders was ik er echt onder uit gemuisd. Maar thank god I didn't. Ongeveer een half uur later kwam ik namelijk met een grote smile weer buiten :) 45 op 50 dames en heren, wat zegt u daarvan?!
Thuis kwamen ze (remember het plan) volledig uit de lucht gevallen. Dat woensdag einddatum was, wisten ze nog, van de poging maandag niet meer.
En het allerbeste van de zaak? Katrien kan woensdag doorwerken :)
zondag, juli 22, 2007
vrijdag, juli 13, 2007
overrated
Like so many things in so many people's lives, things you look forward to tend to turn out to be overrated. The latest example? De plechtige proclamatie of promotie als het daar consequent werd genoemd. Dan moet je weten dat ik bij de eerste pijl bedoeld voor promovendi serieus begon te twijfelen of het wel op mij sloeg. Juist ja.
Ondanks alle grappen aan het thuisfront in de dagen vooraf (en dan heb ik het vooral over vrijdag tot zondag, de dagen voordien was ik wijselijk in Leuven blijven plakken) was ik wel zenuwachtig. Het bleef bij mij bij hopen, wat iedereen nu ook mag zeggen. Voor mij bleef wat er na of beter waar mijn naam ging afgeroepen worden een groot raadsel. It had already been narrowed down to two, but still. en ja, ik neem snel stemmingen over van mensen. Tot twintig na drie was er niets aan de hand. Maar toen ik ze plots zenuwachtig zag doen vanboven met de geluidsinstallatie sloegen ze ook bij mij toe. Ze kunnen wel zeggen op het papier 'intrede van de togati' maar what the hell ik me daar bij voor moest stellen? Dat het een groots moment was, was wel duidelijk. heb nog nooit zoveel (digitale)fototoestellen of camera's zien flitsen als op dat moment. Mijn vader zoals gewoonlijk de nuchterheid zelve, vond al dat gedoe overdreven. nee, hij had er niet aan gedacht om het 'grote moment' voor het nageslacht vast te leggen. Alle ogen plots gericht op het scherm voor je, en vooral niet achter je om te kijken waar ze blijven, een hele sportzaal vol, eengezind rechtstaand en afwachtende. Toen hoorde ik geruis, en ja,hoor, ze gingen me duidelijk passeren (damn those plaatsen aan het uiteinde van de rij). De sfeer werd helemaal erg toen ik als een van de togati niemand minder dan Prof. De Graef herkende. Mister Pukkelpop met een leren broek, in toga. Het is ook eens wat anders, nietwaar. De plechtige sfeer werd even snel weer doorbroken door het geluid van een hele zaal die weer opgelucht op zijn stoel plofte, maar ik begon al te voelen dat de zenuwen strak gespannen stonden, bij mij toch in ieder geval. Tijdens de speeches was het vooral moeilijk om me wakker te houden, niet te opvallend te geeuwen (hitte) en te focussen op wat ik daar kwam doen.
Eerst die van geschiedenis, en dat vond ik wel handig. Dat was tenminste een lijst namen waarop ik me niet hoefde te concentreren. Bij de lijst van Romaanse Talen was het goed om zeep. Een jongedame die afgeroepen werd als grote of grootste onderscheiding (ik weet het echt niet meer) barstte een paar rijen voor ons in tranen uit, waarna ze uitgebreid door vriendje naast haar werd getroost. Als er nu een ding is wat ik doe, dan is het meejanken. Toen was er dus geen ontkomen meer aan. De lijst van Germaanse kwam er aan, met een niet verrassende Eline als grooste onderscheiding, en ook grote onderscheiding ging grotendeels aan mij voorbij. Maar toen was het alle hens aan dek, alle vezels in mijn lichaam gespannen, oren gespitst, vingers gekruist en nagels afgebeten. 'Zijn geslaagd met onderscheiding' (leek wel minutenlange stilte) [mijn naam](ik zit hier nu bij de herinnering als een idioot tegen mijn pc te smilen) Er zijn een paar traantjes gevloeid ja. Allemaal de schuld van die van Romaanse, en het onverwachte. Het was gewoon ontlading of zo. Mijn vader, eeuwig en altijd een ware stoicijn, gaf geen krimp, behalve dat hij van mama een zakdoekje aannam en het mij overhandigde. Geen goed gezelschap voor zo'n moment. Niet dat het mij toen nog veel kon schelen. Ik was toen alleen nog op de lijst gefocust. in mijn hoofd vinkte ik de lijst af: Nele Boes, Ihsane Chioua Lekli, Ann Nickmans en Marjan Peeters. Toen wist ik genoeg en gingen de eerste twee smsjes de deur uit. Mijn ma vond het onbeleefd, maar so what.
Daarna op de receptie een overgelukkige groepsfoto met mijn tweede licertjes genomen, een overwelkom glas fruitsap achterover geslagen, de nodige felicitaties in ontvangst genomen en een praatje geslaan met mijn promotor. Met cijfers tussen 14 en 16 voor thesisgedrocht kon het er wel af, vond ik. Bleek na vijf minuten bovendien ook nog dat zij en ik toch naar het congres in Frankrijk gaan (aaaaaaaagh!! een half uur spreken.. in het Frans!!!) We hadden nog afspraken na te komen, en we werden een beetje belaagd door wespen, dus vertrok ons gezelschap richting Heverlee, om daar de 'Wok Dynasty' uit te gaan proberen met een hoop familie. een woord: goddelijk. Ik heb gegeten tot ik bijna barstte (lang leve kleedjes) en af en toe gepauseerd om smsjes te ontvangen en te beantwoorden. Miss Popular, of tenminste toch voor een namiddag.
Want hoe snel is het toch ook weer vervlogen, de pracht van zo'n namiddag... De onderscheiding heb ik, en die staat ook op mijn diploma, maar van de rest blijft niet veel meer over. Maandag bij het avondeten was het alweer bussiness as usual: gezeur over mijn keuze van cursus frans, of ik hier en daar al ingeschreven was, of ik al gesolliciteerd had - en dat doe je toch zeker niet per mail -, of ik al eindelijk vakantiewerk had, of ik al naar het immokantoor had gebeld en toen ik aankondigde volgende week mijn theoretisch examen te gaan doen, was het hek helemaal van de dam: veeeeeeel te vroeg, vonden ze. Ze vinden nogal veel, en ze willen nogal veel en toch weten ze niet wat ze willen, want iedere avond zijn de prioriteiten wel weer door elkaar geschud. Lastig hoor.
de voorlopige stand:
theorie examen op namiddag naar keuze voor eind juli
vakantiejob voorlopig noppes
spontane sollicitaties : 5
afwijzingen: 5
gerichte sollicitaties: 3
afwijzingen: 3
appartementen op het oog verhuurd: 1
appartementen nog op het oog: 0
plannen cursussen frans: 2 (vdab en clt)
inschrijvingen cursus frans: 0
inschrijvingen literair vertalen: 0
tekst klaar voor congres: 0/30 min
muzikale keuzes: Rufus Wainwright (geniaal op werchter naar het schijnt)
Palomine (verdienen daar ook een plaats, maar liever nog op Marktrock, eigenlijk...)
Ondanks alle grappen aan het thuisfront in de dagen vooraf (en dan heb ik het vooral over vrijdag tot zondag, de dagen voordien was ik wijselijk in Leuven blijven plakken) was ik wel zenuwachtig. Het bleef bij mij bij hopen, wat iedereen nu ook mag zeggen. Voor mij bleef wat er na of beter waar mijn naam ging afgeroepen worden een groot raadsel. It had already been narrowed down to two, but still. en ja, ik neem snel stemmingen over van mensen. Tot twintig na drie was er niets aan de hand. Maar toen ik ze plots zenuwachtig zag doen vanboven met de geluidsinstallatie sloegen ze ook bij mij toe. Ze kunnen wel zeggen op het papier 'intrede van de togati' maar what the hell ik me daar bij voor moest stellen? Dat het een groots moment was, was wel duidelijk. heb nog nooit zoveel (digitale)fototoestellen of camera's zien flitsen als op dat moment. Mijn vader zoals gewoonlijk de nuchterheid zelve, vond al dat gedoe overdreven. nee, hij had er niet aan gedacht om het 'grote moment' voor het nageslacht vast te leggen. Alle ogen plots gericht op het scherm voor je, en vooral niet achter je om te kijken waar ze blijven, een hele sportzaal vol, eengezind rechtstaand en afwachtende. Toen hoorde ik geruis, en ja,hoor, ze gingen me duidelijk passeren (damn those plaatsen aan het uiteinde van de rij). De sfeer werd helemaal erg toen ik als een van de togati niemand minder dan Prof. De Graef herkende. Mister Pukkelpop met een leren broek, in toga. Het is ook eens wat anders, nietwaar. De plechtige sfeer werd even snel weer doorbroken door het geluid van een hele zaal die weer opgelucht op zijn stoel plofte, maar ik begon al te voelen dat de zenuwen strak gespannen stonden, bij mij toch in ieder geval. Tijdens de speeches was het vooral moeilijk om me wakker te houden, niet te opvallend te geeuwen (hitte) en te focussen op wat ik daar kwam doen.
Eerst die van geschiedenis, en dat vond ik wel handig. Dat was tenminste een lijst namen waarop ik me niet hoefde te concentreren. Bij de lijst van Romaanse Talen was het goed om zeep. Een jongedame die afgeroepen werd als grote of grootste onderscheiding (ik weet het echt niet meer) barstte een paar rijen voor ons in tranen uit, waarna ze uitgebreid door vriendje naast haar werd getroost. Als er nu een ding is wat ik doe, dan is het meejanken. Toen was er dus geen ontkomen meer aan. De lijst van Germaanse kwam er aan, met een niet verrassende Eline als grooste onderscheiding, en ook grote onderscheiding ging grotendeels aan mij voorbij. Maar toen was het alle hens aan dek, alle vezels in mijn lichaam gespannen, oren gespitst, vingers gekruist en nagels afgebeten. 'Zijn geslaagd met onderscheiding' (leek wel minutenlange stilte) [mijn naam](ik zit hier nu bij de herinnering als een idioot tegen mijn pc te smilen) Er zijn een paar traantjes gevloeid ja. Allemaal de schuld van die van Romaanse, en het onverwachte. Het was gewoon ontlading of zo. Mijn vader, eeuwig en altijd een ware stoicijn, gaf geen krimp, behalve dat hij van mama een zakdoekje aannam en het mij overhandigde. Geen goed gezelschap voor zo'n moment. Niet dat het mij toen nog veel kon schelen. Ik was toen alleen nog op de lijst gefocust. in mijn hoofd vinkte ik de lijst af: Nele Boes, Ihsane Chioua Lekli, Ann Nickmans en Marjan Peeters. Toen wist ik genoeg en gingen de eerste twee smsjes de deur uit. Mijn ma vond het onbeleefd, maar so what.
Daarna op de receptie een overgelukkige groepsfoto met mijn tweede licertjes genomen, een overwelkom glas fruitsap achterover geslagen, de nodige felicitaties in ontvangst genomen en een praatje geslaan met mijn promotor. Met cijfers tussen 14 en 16 voor thesisgedrocht kon het er wel af, vond ik. Bleek na vijf minuten bovendien ook nog dat zij en ik toch naar het congres in Frankrijk gaan (aaaaaaaagh!! een half uur spreken.. in het Frans!!!) We hadden nog afspraken na te komen, en we werden een beetje belaagd door wespen, dus vertrok ons gezelschap richting Heverlee, om daar de 'Wok Dynasty' uit te gaan proberen met een hoop familie. een woord: goddelijk. Ik heb gegeten tot ik bijna barstte (lang leve kleedjes) en af en toe gepauseerd om smsjes te ontvangen en te beantwoorden. Miss Popular, of tenminste toch voor een namiddag.
Want hoe snel is het toch ook weer vervlogen, de pracht van zo'n namiddag... De onderscheiding heb ik, en die staat ook op mijn diploma, maar van de rest blijft niet veel meer over. Maandag bij het avondeten was het alweer bussiness as usual: gezeur over mijn keuze van cursus frans, of ik hier en daar al ingeschreven was, of ik al gesolliciteerd had - en dat doe je toch zeker niet per mail -, of ik al eindelijk vakantiewerk had, of ik al naar het immokantoor had gebeld en toen ik aankondigde volgende week mijn theoretisch examen te gaan doen, was het hek helemaal van de dam: veeeeeeel te vroeg, vonden ze. Ze vinden nogal veel, en ze willen nogal veel en toch weten ze niet wat ze willen, want iedere avond zijn de prioriteiten wel weer door elkaar geschud. Lastig hoor.
de voorlopige stand:
theorie examen op namiddag naar keuze voor eind juli
vakantiejob voorlopig noppes
spontane sollicitaties : 5
afwijzingen: 5
gerichte sollicitaties: 3
afwijzingen: 3
appartementen op het oog verhuurd: 1
appartementen nog op het oog: 0
plannen cursussen frans: 2 (vdab en clt)
inschrijvingen cursus frans: 0
inschrijvingen literair vertalen: 0
tekst klaar voor congres: 0/30 min
muzikale keuzes: Rufus Wainwright (geniaal op werchter naar het schijnt)
Palomine (verdienen daar ook een plaats, maar liever nog op Marktrock, eigenlijk...)
dinsdag, juli 10, 2007
road to freedom step 1
sinds zondag ongeveer vier uur heb ik mijn eerste zelfzekere stap op de weg gezet. Na al het voorbereidend werk van de voorbije maanden is er toch al een ding afgerond en zeker: het diploma. Want het is binnen, mijn felbegeerde en felbevochten Germaanse diploma. Met onderscheiding zelfs. Alle mensen die vonden dat ik beter geen univ ging doen zoveel jaar geleden: eat this! Van de studentenpopulatie heb ik me dus ondertussen op een andere grond toegespitst, zijnde de arbeidsmarkt. Voorlopig nog niet veel positiefs op dat vlak te vertellen. Hetzelfde geldt voor het vastgoed-vlak. Wel al vrij ver gevorderd in het 'rijbewijstheorie' boek. Een datum voor een eerste poging van dat examen ligt wel nog niet vast. Voor eind juli in ieder geval.
5 bloody seconds, zulke gevolgen ;)
5 bloody seconds, zulke gevolgen ;)
Abonneren op:
Posts (Atom)