pissed off

Ik weet niet wat het is, met mij en Clouseau maar het loopt alsmaar fout. Ga even terug naar het begin van mijn blog, december 2005 en daar kan je een euforisch verslag lezen van de toenmalige Clouseau Sportpaleis Show, 'In 't dubbel'. Euforisch is zelfs nog wat te licht uitgedrukt, het was een ronduit zalige namiddag. Het had als concert bijna alles waar ik al jaren naar zocht. Ik geloof dat ik van het moment dat ik buiten stond al zei: 'volgend jaar wil ik weer'. Willen was het juiste woord, kunnen echter niet. Dus was ik er in 06 en 07 tot mijn grote spijt niet bij.

Een week of zowat geleden vroeg mijn partner in crime van '05 : Gaan we nog eens naar Clouseau? Dat is nu es een vraag waar ik niet lang over na moet denken, dus het antwoord was meteen ja. Ik hou echter nog steeds niet van massa's mensen, en zeker niet als ze allemaal licht euforisch zijn. Dus dachten we: we gaan het weer tegoei doen. Telefonisch besstellen, zoals ze vragen, en een rolstoelplaats vragen zoals het hoort. In '05 hadden ze me verteld dat er zowat zes of acht plaatsen per avond worden vrijgehouden, dus ik besluit te bellen om te zien wat nog vrij is. Deze week dindsdag spendeer ik zowat de hele voormiddag om gsm-gewijs teleticketservice te kunnen bereiken.

Uiteindelijk krijg ik een dame aan de lijn waaraan ik de situatie uitleg en vraag van ja, ik wil als rolstoelgebruiker tickets voor clouseau, zou u me kunnen zeggen voor welke dagen nog tickets beschikbaar zijn. Ze begint me daar een hele opsomming. Ik blij, en ik breng PIC op de hoogte. Tegen dinsdagavond hebben we beslist. Woensdag heb ik niet zoveel tijd om te bellen en geraak ik niet binnen. Vanmorgen rond half twaalf bel ik opnieuw, nu met het plan om daadwerkelijk ook tickets te bestellen.

Ik krijg 100% zeker dezelfde dame van dinsdag aan de lijn. Ik doe opnieuw mijn uitleg, dat ik als rolstoelgebruiker tickets wil bestellen voor de matinee op 14 december. Na veel vijven en zessen zegt die: voor die datum zijn alle rolstoelplaatsen al uitverkocht. Ik kreeg al wat, maar ik blijf vriendelijk en ik zeg: voor welke datum zijn er dan nog wel plaatsen vrij? Alweer stilte. Na een minuut of drie komt ze terug aan de lijn: de rolstoelplaatsen zijn voor elk concert uitverkocht.

Vind u dat nu ook niet straf? Ik doe er alles aan om die situatie te voorkomen, en lap, ondanks alles is het toch van dat. Vind u dat nu ook niet wat toevallig, dat ze op een dag tijd plots alles hebben uitverkocht?

Ik heb dat soort dingen continu voor, en grappig vind ik het allang niet meer. De dame aan de andere kant van de lijn had gelukkkig wel door dat ze heel slecht nieuws moest brengen toen ze kwam zeggen: ik vrees dat de rolstoelplaatsen voor elk concert zijn uitverkocht.. Ik had ze toch nog door de telefoon heen graag eens door elkaar geschut. Voor haar is het makkelijk he. en ja, ze kan er ook niet aan doen, ik weet het wel.

Maar ik ben het even beu begripvol te zijn. Dan wil je alles doen zoals het hoort en dat krijg je dan. Het nodigt echt uit om te gaan foefelen hoor. Er zijn nog zoveel data, en er moeten toch ergens nog zitplaatsen zijn. Nee, dankzij de verkeerde info van de dame aan de lijn kan ik dus alweer voor een jaar mijn droom in de diepvries steken. En nu ga ik Calimero uithangen, maar ik vind het echt niet eerlijk: er is nog zoveel plaats en er zijn nog zoveel mensen die kunnen gaan, en ik, omdat ik dan een van die zes plaatsen of hoeveel ook per avond, moet hebben kan het vergeten. Het is gewoon niet eerlijk, punt uit. en nee, ik sta niet open voor rationele argumenten dit keer

Ik zou er nog wat aan kunnen toevoegen maar dat is niet voor neerschrijven of publicatie vatbaar, dus hou ik dat maar vast in mijn hoofd.