Het is vandaag 15 januari. Voor vele mensen een doodgewone maandag als alle andere (weliswaar met een mooi zonnetje) maar voor de studentenpopulatie helaas ook de aankondiging van wat ik zo graag 'that time of the year' noem. Examentijd dus. En na 5 jaar zou je mssch wel moeten weten hoe het allemaal in elkaar steekt. Voor een deel is dat waar. Mensen met een betere wiskundeknobbel dan ikzelf zijn ondertussen in staat om te berekenen welk uur ze op het examen worden verwacht. Je kent de drill al wel. Dat dat niet wil zeggen dat je een idee kan vormen van wat de proffen zo gaan vragen, dat bleek vanmorgen. Kortom, vanmorgen bleek dat nooit iets echt zeker is..
Ten eerste moest ik voor het eerst in jaren alleen naar het examen. Dat op zich gebeurde in het verleden nog wel, maar meestal zat er dan toch iemand (en meestal Nele) die ook die dag examen had. Vanmorgen was ik alleen op weg, en dat is niet goed voor de zenuwen. Was ook gewoon een beetje raar, een heel ander gevoel dan anders. En net dat haat ik in examentijd: veranderingen. Ik word ongelooflijk paranoide en bijgelovig in de examens, op het overdrevene af. Maar mijn geluksbrenger (August van Pieter Jan de Smet) was om 5.45 toch van de partij. Ja, zo vroeg ja. en dan nog maar teruggekomen van het examen tegen 12.00.. misrekend dus, en wel enorm.
Maar get to the point? Veel chance gehad met mijn vraag. Echt waar, maar ik kon ze ook echt wel goed. Het zou me niet verbazen als ik Van vaeck geimponeerd heb (al zou dat ook totaal niet zo kunnen zijn). Goed gevoel terug buiten in ieder geval. Iets minder goed gevoel naar mate de tijd verder tikt, door volgende afspraak: Brems morgen om 9 u, als eerste. Juist ja.
See you then!
Babs
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten