op welke avonden is het volgend semester nutteloos om aan te staan bellen, welke avonden wens ik niet te worden gestoord, en waar zit ik dan wel, u vindt het allemaal hier.
februari
5: Bart Peeters schouwburg Leuven
24: Arid Project 2000 Merelbeke
Maart
20: Vadermoord V
April
3: The Nursery Rhyme Stuk
19: Yevgueni Depot
Mei
2: Palomine Open Mic Depot
5: Club Canapé De Luxe, Herent
woensdag, januari 31, 2007
De stomste tijd van het jaar zit er weer op voor een maand of vier. Helaas geen echte vakantie dit keer, in de zin van er echt even uit te zijn. Na de examenperiode die toch vermoeiender uitviel dan ik had gedacht zou het wel welkom zijn, al was het maar om mijn hoofd leeg te krijgen. Want ik heb nu de thesis van onder het stof gehaald, en dat is toch echt wel weer inwerken ook. Het zou makkelijker gaan als mijn hoofd leeg was en mijn batterijen opgeladen, maar voorlopig houden we het vol op halve kracht.
Maar no worries, tussendoor doe ik vakantie-dingen hoor. Gisterenavond naar de late film geweest, Salvador gaan kijken. Het is lang geleden (of zelfs nog maar zelden voorgekomen) dat een film me zo uit mijn evenwicht heeft gebracht. Het verhaal in een notedop: Salvador Puig Antich is een jongeling in het Spanje van 1970's, wanneer Franco het er voor het zeggen heeft. De onrust groeit, en de represailles ook. Na een paar vrienden die door het systeem uitgeschakeld worden, treedt hij zelf toe tot een actiegroepje, dat zich Mil noemt. Vrij amateuristisch, en daar zal het ook op mislopen. Tijdens een gevecht wordt er een politieagent gedood, raakt hij zwaargewond en vliegt hij de cel in, waarna hij veroordeeld wordt tot 2 keer de doodstraf.
zeer weinig films hebben me de afgelopen jaren zo aangegrepen als Salvador. Meer als de helft van de film(vanaf het gevangenisgegeven ongeveer) zat ik op mijn stoel te trillen, mijn nagels erger te bewerken dan ooit tevoren en gewoon mee te leven. Het is een film die je echt erin opzuigt. Ik was helemaal deel van het verhaal dit keer. Vanaf het einde van de flashback wordt de film beklijvend, beklemmend, rauw en zwaarmoediger, maar zonder dat het stoort. Het wordt goed opgebouwd, waardoor je meegroeit als kijker in de sfeer. De knack omschreef het geloof ik als een snotterfilm met sensatie (correct me if i'm wrong) en het eerste deel was al in ieder geval correct. Het laatste half uur van de film (denk ik, moeilijk te schatten) werd mijn beeld enorm troebel, tot het uiteindelijk echt niet meer tegen te houden was. Naar het einde toe werd ik ook gewoon heel erg boos. We hebben dat bij moderne engelse poëzie gezien, dat je als lezer dezelfde indignation voelt, en dat had ik heel erg toen ze hem weigerden pen en papier te geven, en zijn brief afkeurden omdat ie niet in het Spaans geschreven was... Het moment waarop hij afscheid neemt van zijn jongste zusje ('bye bye my darling, bye bye')was een heel geladen moment en daarna bleven ze maar komen. Ze bouwen de spanning en de hoop en de onmacht meesterlijk op, maar het blijft te lang duren. Ik heb nog nooit gevochten met de aandrang om de zaal te verlaten voor het einde van de film, dit keer wel. niet omdat het slecht was, maar omdat het wel genoeg was geweest. Het begon op me te drukken. Op het einde van de film zit een mooi beeld: vertrappelde rode rozenblaadjes in de stromende regen. Zo voelde ik me op dat moment. Murm geslagen door de geladenheid van de film, vertrappeld door hetgene wat er zich net voor mijn ogen had afgespeeld.
Iedereen die niet geraakt wordt door deze film, moet volgens mij een monster zijn.. ik ben er nu, een dag later, nog steeds niet helemaal goed van.
Een deel van de impact van de film ligt volgens mij ongetwijfeld aan de acteur die Salvador vertolkt. Daniel Brühl, deze keer niet in het Duits zoals in Goodbye Lenin, maar in vloeiend Spaans. HIj maakt het zo makkelijk om je te verbeelden wat ie voelt, ook al hebben wij (en hij) nog nooit gestaan in de situatie waar Salvador staat. De manier waarop hij reageert als hij op het einde de kamer binnenkomt (ga kijken, dan zul je zien wat ik bedoel) is zo klasse. Plots herinner je je weer dat hij eigenlijk gewoon een jongen is, al zit de film wel vol met verwijzingen om dat niet te vergeten...
een sterke film, die een sterke indruk nalaat. Wie gaat kijken en er niet door geraakt wordt laat maar iets weten in de comments, volgens mij kan dat echt niet..
Maar no worries, tussendoor doe ik vakantie-dingen hoor. Gisterenavond naar de late film geweest, Salvador gaan kijken. Het is lang geleden (of zelfs nog maar zelden voorgekomen) dat een film me zo uit mijn evenwicht heeft gebracht. Het verhaal in een notedop: Salvador Puig Antich is een jongeling in het Spanje van 1970's, wanneer Franco het er voor het zeggen heeft. De onrust groeit, en de represailles ook. Na een paar vrienden die door het systeem uitgeschakeld worden, treedt hij zelf toe tot een actiegroepje, dat zich Mil noemt. Vrij amateuristisch, en daar zal het ook op mislopen. Tijdens een gevecht wordt er een politieagent gedood, raakt hij zwaargewond en vliegt hij de cel in, waarna hij veroordeeld wordt tot 2 keer de doodstraf.
zeer weinig films hebben me de afgelopen jaren zo aangegrepen als Salvador. Meer als de helft van de film(vanaf het gevangenisgegeven ongeveer) zat ik op mijn stoel te trillen, mijn nagels erger te bewerken dan ooit tevoren en gewoon mee te leven. Het is een film die je echt erin opzuigt. Ik was helemaal deel van het verhaal dit keer. Vanaf het einde van de flashback wordt de film beklijvend, beklemmend, rauw en zwaarmoediger, maar zonder dat het stoort. Het wordt goed opgebouwd, waardoor je meegroeit als kijker in de sfeer. De knack omschreef het geloof ik als een snotterfilm met sensatie (correct me if i'm wrong) en het eerste deel was al in ieder geval correct. Het laatste half uur van de film (denk ik, moeilijk te schatten) werd mijn beeld enorm troebel, tot het uiteindelijk echt niet meer tegen te houden was. Naar het einde toe werd ik ook gewoon heel erg boos. We hebben dat bij moderne engelse poëzie gezien, dat je als lezer dezelfde indignation voelt, en dat had ik heel erg toen ze hem weigerden pen en papier te geven, en zijn brief afkeurden omdat ie niet in het Spaans geschreven was... Het moment waarop hij afscheid neemt van zijn jongste zusje ('bye bye my darling, bye bye')was een heel geladen moment en daarna bleven ze maar komen. Ze bouwen de spanning en de hoop en de onmacht meesterlijk op, maar het blijft te lang duren. Ik heb nog nooit gevochten met de aandrang om de zaal te verlaten voor het einde van de film, dit keer wel. niet omdat het slecht was, maar omdat het wel genoeg was geweest. Het begon op me te drukken. Op het einde van de film zit een mooi beeld: vertrappelde rode rozenblaadjes in de stromende regen. Zo voelde ik me op dat moment. Murm geslagen door de geladenheid van de film, vertrappeld door hetgene wat er zich net voor mijn ogen had afgespeeld.
Iedereen die niet geraakt wordt door deze film, moet volgens mij een monster zijn.. ik ben er nu, een dag later, nog steeds niet helemaal goed van.
Een deel van de impact van de film ligt volgens mij ongetwijfeld aan de acteur die Salvador vertolkt. Daniel Brühl, deze keer niet in het Duits zoals in Goodbye Lenin, maar in vloeiend Spaans. HIj maakt het zo makkelijk om je te verbeelden wat ie voelt, ook al hebben wij (en hij) nog nooit gestaan in de situatie waar Salvador staat. De manier waarop hij reageert als hij op het einde de kamer binnenkomt (ga kijken, dan zul je zien wat ik bedoel) is zo klasse. Plots herinner je je weer dat hij eigenlijk gewoon een jongen is, al zit de film wel vol met verwijzingen om dat niet te vergeten...
een sterke film, die een sterke indruk nalaat. Wie gaat kijken en er niet door geraakt wordt laat maar iets weten in de comments, volgens mij kan dat echt niet..
zondag, januari 21, 2007
halfway through
Ik kan met de nodige blijdschap aankondigen dat ik ondertussen al halverwege in de lijst zit. De dag na het vorige (vandaar geen verslag, te weinig tijd) moest ik om 9 uur al bij Brems langs, en dat werd toch even stressen om alles rond te krijgen. Maar het is zowaar gelukt, zelfs met inbegrip van de exta dichtbundels! Om kwart over negen was ik al weer thuis, weer met een goed gevoel :)
Voor de geinteresseerden:
- bespreek de rol van de instituties in de gesch van de vijftigers
- bespreek Lucebert's XI
het derde examen was een breuk met de vorige twee omdat het een van de twee was dat ik minder zag zitten. Tussendoor moest er nog serieus aan presentatie vergelijkende gesleuteld worden, dus het waren lange dagen. Gelukkig liep het om 11 uur op zaterdagmorgen allemaal vrij vlot, voor zover je dat kan inschatten bij een analyse van een ongeziene vertaling..
- hoe is de vertaalwetenschap gestructureerd
- bespreek de 4e versie van de psalmvertaling
- becommentarieer een stukje uit Ivanhoe.
next up: het gevreesde vak.. Presentatie is nu echt af, ik kom er niet meer aan, maar of het zal volstaan.. my god, nu al zenuwen, da's toch echt niet normaal? Gelukkig komt de verlossing (good or bad, eitherway) snel, dinsdag om 9 uur is het zover..
en dan is het einde echt in zicht, en de volgende twee zijn genietenvakken. I know, shoot me, maar ik kijk er naar uit. Ortwin is echt een uitdaging, en het enige echte interessante vak, dus dat wil ik ook echt goed doen. Presentatie gaat toch al de goeie kant op :)
en dan religie, om in schoonheid te eindigen.. ze hadden niet beter kunnen plannen.. (het moet niet altijd geklaag zijn toch?)
Voor de geinteresseerden:
- bespreek de rol van de instituties in de gesch van de vijftigers
- bespreek Lucebert's XI
het derde examen was een breuk met de vorige twee omdat het een van de twee was dat ik minder zag zitten. Tussendoor moest er nog serieus aan presentatie vergelijkende gesleuteld worden, dus het waren lange dagen. Gelukkig liep het om 11 uur op zaterdagmorgen allemaal vrij vlot, voor zover je dat kan inschatten bij een analyse van een ongeziene vertaling..
- hoe is de vertaalwetenschap gestructureerd
- bespreek de 4e versie van de psalmvertaling
- becommentarieer een stukje uit Ivanhoe.
next up: het gevreesde vak.. Presentatie is nu echt af, ik kom er niet meer aan, maar of het zal volstaan.. my god, nu al zenuwen, da's toch echt niet normaal? Gelukkig komt de verlossing (good or bad, eitherway) snel, dinsdag om 9 uur is het zover..
en dan is het einde echt in zicht, en de volgende twee zijn genietenvakken. I know, shoot me, maar ik kijk er naar uit. Ortwin is echt een uitdaging, en het enige echte interessante vak, dus dat wil ik ook echt goed doen. Presentatie gaat toch al de goeie kant op :)
en dan religie, om in schoonheid te eindigen.. ze hadden niet beter kunnen plannen.. (het moet niet altijd geklaag zijn toch?)
woensdag, januari 17, 2007
maandag, januari 15, 2007
one down
Het is vandaag 15 januari. Voor vele mensen een doodgewone maandag als alle andere (weliswaar met een mooi zonnetje) maar voor de studentenpopulatie helaas ook de aankondiging van wat ik zo graag 'that time of the year' noem. Examentijd dus. En na 5 jaar zou je mssch wel moeten weten hoe het allemaal in elkaar steekt. Voor een deel is dat waar. Mensen met een betere wiskundeknobbel dan ikzelf zijn ondertussen in staat om te berekenen welk uur ze op het examen worden verwacht. Je kent de drill al wel. Dat dat niet wil zeggen dat je een idee kan vormen van wat de proffen zo gaan vragen, dat bleek vanmorgen. Kortom, vanmorgen bleek dat nooit iets echt zeker is..
Ten eerste moest ik voor het eerst in jaren alleen naar het examen. Dat op zich gebeurde in het verleden nog wel, maar meestal zat er dan toch iemand (en meestal Nele) die ook die dag examen had. Vanmorgen was ik alleen op weg, en dat is niet goed voor de zenuwen. Was ook gewoon een beetje raar, een heel ander gevoel dan anders. En net dat haat ik in examentijd: veranderingen. Ik word ongelooflijk paranoide en bijgelovig in de examens, op het overdrevene af. Maar mijn geluksbrenger (August van Pieter Jan de Smet) was om 5.45 toch van de partij. Ja, zo vroeg ja. en dan nog maar teruggekomen van het examen tegen 12.00.. misrekend dus, en wel enorm.
Maar get to the point? Veel chance gehad met mijn vraag. Echt waar, maar ik kon ze ook echt wel goed. Het zou me niet verbazen als ik Van vaeck geimponeerd heb (al zou dat ook totaal niet zo kunnen zijn). Goed gevoel terug buiten in ieder geval. Iets minder goed gevoel naar mate de tijd verder tikt, door volgende afspraak: Brems morgen om 9 u, als eerste. Juist ja.
See you then!
Babs
Ten eerste moest ik voor het eerst in jaren alleen naar het examen. Dat op zich gebeurde in het verleden nog wel, maar meestal zat er dan toch iemand (en meestal Nele) die ook die dag examen had. Vanmorgen was ik alleen op weg, en dat is niet goed voor de zenuwen. Was ook gewoon een beetje raar, een heel ander gevoel dan anders. En net dat haat ik in examentijd: veranderingen. Ik word ongelooflijk paranoide en bijgelovig in de examens, op het overdrevene af. Maar mijn geluksbrenger (August van Pieter Jan de Smet) was om 5.45 toch van de partij. Ja, zo vroeg ja. en dan nog maar teruggekomen van het examen tegen 12.00.. misrekend dus, en wel enorm.
Maar get to the point? Veel chance gehad met mijn vraag. Echt waar, maar ik kon ze ook echt wel goed. Het zou me niet verbazen als ik Van vaeck geimponeerd heb (al zou dat ook totaal niet zo kunnen zijn). Goed gevoel terug buiten in ieder geval. Iets minder goed gevoel naar mate de tijd verder tikt, door volgende afspraak: Brems morgen om 9 u, als eerste. Juist ja.
See you then!
Babs
maandag, januari 08, 2007
last minute changes
Op de valreep is er nog een examen van plek moeten verhuizen. Niet dat het zoveel slechter uitkomt, totaal niet zelfs. Behalve voor ELK moderne tijd dan, maar daar leer ik ook wel mee leven.
de nieuwe (en hopelijk definitieve) rooster voor de komende weken ziet er nu als volgt uit:
maandag 15 januari Klassieke Tijd: komisch Toneel (Van Vaeck)
dinsdag 16 januari Moderne Tijd: Vijftigers (Brems)
donderdag 18 januari Vergelijkende letterkunde (Meylaerts) -> valt weg
zaterdag 20 januari Vertaalonderzoek (D'Hulst)
dinsdag 23 januari Vergelijkende letterkunde (Meylaerts) nieuwe datum!!
vrijdag 26 januari Moderne tijd: victorian literature (De Graef)
maandag 29 januari Religie (Lemmelijn)
keep going guys!
de nieuwe (en hopelijk definitieve) rooster voor de komende weken ziet er nu als volgt uit:
maandag 15 januari Klassieke Tijd: komisch Toneel (Van Vaeck)
dinsdag 16 januari Moderne Tijd: Vijftigers (Brems)
donderdag 18 januari Vergelijkende letterkunde (Meylaerts) -> valt weg
zaterdag 20 januari Vertaalonderzoek (D'Hulst)
dinsdag 23 januari Vergelijkende letterkunde (Meylaerts) nieuwe datum!!
vrijdag 26 januari Moderne tijd: victorian literature (De Graef)
maandag 29 januari Religie (Lemmelijn)
keep going guys!
woensdag, januari 03, 2007
When you've given all you've got
And you're feeling overcome
When your back's against the wall
There's no one left to call, call me
When you're head is so full
And you feel misunderstood
And the fear is coming fast
You think you're time has past
You say why me, why me?
(Richard Ashcroft - Words just get in the way)
And you're feeling overcome
When your back's against the wall
There's no one left to call, call me
When you're head is so full
And you feel misunderstood
And the fear is coming fast
You think you're time has past
You say why me, why me?
(Richard Ashcroft - Words just get in the way)
Abonneren op:
Posts (Atom)