Zoals jullie al konden lezen, heb ik een tijdje thuis gezeten. Deels vakantie en deels bekomen van een infectie na het verwijderen van mijn wijsheidstanden. Geluk bij een ongeluk kan je het ook wel noemen. Het komt er op neer dat ik in november niet veel op het werk ben geweest, en ik vond dat vooral niet erg. Tot nu toe had ik eigenlijk maar hier en daar een dagje vrij en geen lange periode. Nu dus wel, en het heeft me iets doen beseffen.

Er zijn twee Babs-versies namelijk. De versie op vakantie, die rustig is, uit kan slapen, niet teveel piekert, boeken kan lezen als ze er zin in heeft en toch wel elke twee seconden naar haar gsm grijpt om zeker te zijn dat ze geen telefoon heeft gemist. Die versie zit dan ook meestal thuis thuis en zonder auto, wat dan als minpunt inhoudt dat ze geen mensen ziet en nergens naar toe gaat. Maar er is een tv, en zelfs prime, dus de tijd valt wel te doden. Want tijd, dat heeft die Babs met hopen.

Aan de andere kant is er de andere Babs, die ik morgen of vanavond al weer ergens diep moet gaan zoeken. De carrièrevrouw met lange dagen op het werk, zware dagen, en weinig tijd: voor zichzelf en zeker ook voor anderen. Die versie zit meestal in Leuven, en daar zijn wel vrienden en vriendinnen in de buurt, maar de tijd om ze te zien ontbreekt en de fut na een werkdag ook. de Babs met zorgen, slapenloze nachten en een leven waarin 'het werk' op een of andere manier 99% van de tijd prioriteit krijgt boven al de rest (die 1% die afleiding kan bienden heet Arid of Anton Walgrave).

Hoe raar ik het ook vind, ik vrees dat het wel klopt, wat ik hierboven schreef. Wat ik niet weet is of ik ze ooit kan doen versmelten, en hoe ik dat dan zou moeten doen..