recyclage

Zo voel ik me wel meer, de laatste tijd: als een wegwerpverpakking.
Of nee, da is het ni echt, als een herbruikbare verpakking. Iets wat je in de kast legt tot je het es nodig hebt en waarvan je bij gebruik denkt: wat handig toch? Maar dan weer wegsteekt en vergeet, tot het nog es handig uitkomt.

Andere mensen hebben dat dus ook met mensen, ofwel zit ik met een verpakking met een waarderingsprobleem. Blijkbaar is het typisch als je bij mij in de buurt bent: dat je op momenten dat het belangrijk is me wel weet zijn, maar voor de rest gewoon totaal ni meer bedenkt dat ik besta.

juist ja, tot ik nog es van pas kan komen...

disappointment

Het eerste nummer van de nieuwe plaat van Rufus Wainwright, en het was al raak..



Do I disappoint you, in just being human?
And not one of the elements, that you can light your cigar on
Why does it always have to be fire?
Why does it always have to be brimstone?
Desire
Cool this body down

Do I disappoint you, in just being lonely?
And not one of the elements that you can call your one and only
Why does it always have to be water?
Why does it always have to be holy wine?
Destruction
Of all mankind

And do I disappoint you?
Do I disappoint you in just being like you?

Tired of being the reason the road has a shoulder
And it could be argued, why they all return to the order
Why does it always have to be chaos?
Why does it always have to be wanderlust?
Sensational
I'm gonna smash your bloody skull.
'Cause, baby, no, you can't see inside
No, baby, no, you can't see my soul
Do I disappoint you?
Do I disappoint you?

Wilt u een mens (maw. ikzelf) al eens een plezier doen? laat je dan bij de comments maar eens gaan over volgende gedichten. Ze zijn de keuzes voor mijn paper poëzietheorie, en hoe meer visies, interpretaties en twijfels, hoe makkelijker ik de 10 blz krijg gevuld..

Al hartelijk dank op voorhand!

BETOVERING DOOR SNEEUW

Zo onaanraakbaar valt het op ons in.
Kleine schokkende dingen zijn het,
Gestolde wolken die in het tegenlicht
Gaat dampen op een bokkenvacht.

Door op je huid te jagen
Hervindt de herinnering zichzelf.
Ik zie je voor het eerst.

Helder valt je lichaam open,
Gaat met mijn ogen aan de haal.

Je vingers ijler dan
Rookpluimen in de verte.
Als ik je bijtend kus
Gloeit je doorschijnend bloed.


Rood is je ademende keel.
Je warmt de ochtend en het bos.

Nu ik mijn handen
Aan je lippen openhaal
Begrijp ik wie je bent.

Het is te laat.

Ik hoor je kleine hakbijil hakken
In de vijvers van mijn hoofd.

Ik stop mijn oren dicht.
Het sneeuwen houdt niet op.


Stefan Hertmans

KWAM KOUDE, grauwe zeedag.
Kwam wijdwaddendag.
Kwam winddag op duindag (wind kwam op?)
Kwam nooit-diep-genoeg-geinhaleerde-blauwe-hemel-dag.
Kwam de verlaten-zwarte-modderpadden-dag.
(O het eroties zuigen
van modder, mother, moeder aarde aan je laarzen.)
Geen (ik had gehooopt op een) sneeuwdag.
Wel mooie mistdagen met misthoorns.

Heldere waterdrupdagen in een roestige ton!
Rustige stapelwolkdagen onder de kale berk!

Kwam zwarte
ik-kan-het-toch-niet-monter-dag.
Tussen de vele beesten van de vrije wijdte
Het enig kniesoor te zijn
in wie de leegte hengels heeft.

Kwam grote, zonovergoten klaarwaterdag
en kwam ’s nachts, in de slaapzak wakkerliggend,
halfzuster van het visioen,
kleindochter van de openbaring,
nogmaals: grote, zonovergoten klaarwaterdag.

Dagen van kijken en zwijgen.
Oude koning Eenvouds dagen.
Dagen van zwijgen en zien.

Frans Kuipers