statement: ik ben voor covers. ik weet dat het in is om tegen covers te zijn, maar ik vind het wel handig. Ik leer er keiveel van bij. Dit jaar ben ik immers maar 22 geworden, en ik beweer bijlange niet dat ik alles weet, en dat ik bijna alles weet over muziek. over mijn specifieke interesses misschien wel, maar lang niet over alles.
Het begon in 2003 denk ik, toen ik op ROB reclame zag voor Vadermoord versie twee. Ik hoorde Tom Helsen 'I hope I don't fall in love with you'doen. Ik werd er gewoon stil van. Dat hakte voor mij de knoop door om daar naar toe te gaan, en ik heb het me lang niet beklaagd. Dus die avond heb ik meer van Tom Waits leren kennen. Twee jaar daarna hetzelfde systeem met Leonard Cohen, dit keer in de versie van Anton Walgrave. 'You know who I am' was weer raak. Diezelfde avond deed Ronny Mosuse The Beatles, en ik moet eerlijk zijn dat ik de eerste nummers herkende door covers: 'You've got to hide your love away'door Eddie Vedder, 'Across the universe'ofwel in de versie van Rufus Wainwright of Palomine, je kan kiezen en ik hou van ze allebei. en ten laatste: strawberry fields dat ik kende in de versie van Ben Harper. Nog beter: de hele soundtrack van I am sam, echt een aanrader. Op het acoustisch fnacconcert van Arid een paar jaar geleden ben ik instantly verliefd geworden op 'Stay', inderdaad origineel van U2. Op de finale van de Humo's RockRally heb ik dan via Milow weer Springsteen's 'Thunderroad' leren waarderen, en zijn versie staat stukken hoger dan het origineel.
Natuurlijk kan dan ook Jasper Steverlinck niet in de reeks ontbreken. Hij bracht immers een coveralbum uit. Ik heb serieus moeten zoeken naar verschillende nummers, en de mooiste hebben de plaat niet gehaald: one more try (G. Michael), en She's out of my life (M. Jackson)
en dit jaar, weeral op vadermoord (stuk, stop aub niet met het principe..) ondekte ik weer via Jasper Nina Simone. De verrassing van de avond: Lilac Wine, wat ik toch kende van Jeff Buckley..
tot slot: ja, de meeste bekende cover is Life on Mars. Ik moet toegeven dat het principe 'wat je eerst hoort, vind je het beste' blijkt te kloppen. Jasper zijn versie vind ik veel beter dan die van Bowie *heiligschennis* en de versie van Stan Van Samang.. die vond ik maar niets :)
en nu we toch foute tips geven: een versie van 'careless wisper' door Ben Folds en Rufus Wainwright.. mooi :)
en nu, alle tegenreacties?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten