Als ik 2006 zo in de rearviewmirror eens bekijk, springen er twee momenten uit die ik zou willen bewaren. Maar twee? ja ik weet het, 2006 was dan ook niet echt vet, maar ik zeg niet dat de lijst niet nog aan zou kunnen groeien
- 0110 in Gent. Arid on stage. No comment
- Ik hou meer van folk. De aanwezigen weten waar ik het over heb, no further comment needed.
of toch?
De Kurt heeft onlangs in mijn wagen
een GPS geïnstalleerd
Maar ik heb niet durven vragen
hoe zo’n ding dan wel marcheert
En ik vrees dat ik musicologisch
ook al niet met de tijdsgeest strook
Mijn dochters willen Hiphop
maar ik houd meer van Folk
Ik heb niks tegen die clips
van al die rappers op MTV
Die gesproken catalogussen
voor dameslingerie
Die mannen zijn goed bezig
Dat weet ik eigenlijk ook
Maar binnen deze songtekst
houd ik dus meer van folk
Ik houd van folk
Ik houd van folk
Die rappers hebben ’t enkel
over hun versnellingspook
Ik houd van folk
Ik houd van folk
Mijn dochters willen hiphop
Maar ik heb liever folk
Ik drink al eens een pint
of een glaske rode wijn
Of twaalf whiskycola’s
en meer moet dat niet zijn
Als ik snuif dan snuif ik liever
frisse buitenlucht dan coke
M’n dochters willen hiphop
Maar ik heb liever folk
Ik houd van folk
Ik houd van folk
Die rappers hebben ’t enkel
over hun versnellingspook
Ik houd van folk
Ik houd van folk
Mijn dochters willen hiphop
maar ik heb liever folk
donderdag, december 28, 2006
onzichtbaar
een zucht is onzichtbaar
net als de wind
de nacht is onzichtbaar
als de dag begint
onzichtbaar zijn de dingen
die ik kwijt ben
die ik nooit meer vind
maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles
wat mijn hoofd verzint
(Hans & Monique Hagen, jij bent de liefste, Querido)
net als de wind
de nacht is onzichtbaar
als de dag begint
onzichtbaar zijn de dingen
die ik kwijt ben
die ik nooit meer vind
maar
met mijn ogen dicht
zie ik alles
wat mijn hoofd verzint
(Hans & Monique Hagen, jij bent de liefste, Querido)
voor alle mensen die ik vergeten te mailen ben (en dat zijn er heel wat want mijn hoofd staat er niet naar): hier zijn de dagen dat je me in de nabije toekomst best slechte buien vergeeft ;)
maandag 15 januari
9.30u Klassiek Toneel: mondeling + presentatie
dinsdag 16 januari
9u 50ers: mondeling (!)
donderdag 18 januari
10u Vergelijkende letterkunde: presentatie (!!!)
zaterdag 20 januari
9.30 problematiek lit. vertaling : mondeling
vrijdag 26 januari
9u ELK: moderne tijd: mondeling + presentatie
maandag 29 januari
9u Religie: schriftelijk
en dan wens ik al mijn lezers bij deze al een plezierig en prachtig 2007!
maandag 15 januari
9.30u Klassiek Toneel: mondeling + presentatie
dinsdag 16 januari
9u 50ers: mondeling (!)
donderdag 18 januari
10u Vergelijkende letterkunde: presentatie (!!!)
zaterdag 20 januari
9.30 problematiek lit. vertaling : mondeling
vrijdag 26 januari
9u ELK: moderne tijd: mondeling + presentatie
maandag 29 januari
9u Religie: schriftelijk
en dan wens ik al mijn lezers bij deze al een plezierig en prachtig 2007!
maandag, december 18, 2006
int dubbel
Zondag was het de grote dag.. eindelijk 17 december.. Heel lang naar uitgekeken en dus langverwacht. De verwachtingen waren heeeeeel hoog gespannen, en de zenuwen ook. Om 13u richting sportpaleis, om er rond half 3 aan te komen. De massa volk onderweg had me al enigsinds van de wijs gebracht, en dat werd er binnen de zaal alleen maar erger op.Ik had het sportpaleis nog nooit van binnen gezien, en dat was me toch wel een belevenis. Wat een hoop volk.. natuurlijk wist ik dat er ongeveer 15.000 mensen in konden, maar voor mij is dat meestal iets abstract waar ik me niet veel bij voor kon stellen. Vanaf kwart voor drie dus wel. Het verbaasde me enorm dat het zo vlekkeloos, en snel, verliep. Van aan de ingang werden we door het Rode Kruis opgevangen, en die hebben ons zonder problemen de lift in en op onze plaatsen geleid. Daar dook een klein probleempje op, in de vorm van een videoscherm, wat dreigde een deel van het zicht weg te nemen. De dame van het RK was gelukkig vol begrip en gelukkig mocht ik er net voor blijven staaan zodat ik maar een klein hoekje van het podium kwijt was. Clouseau int dubbel is een interessant gegeven, want podium twee stond vrij dicht bij ons (of dat vond ik toch). Zenuwen man, of niet echt zenuwenen, ik weet het niet. Gelukkig hoefde ik niet te lang meer te overleven want vrij stipt gingen de lichten uit. alles donker, alleen de flitsende blauwe en rode lichtjes en gegil in de zaal. Het ging gaan beginnen, en ik was nog altijd aan het vechten tegen het onwerkelijkheidsgevoel..
Ik wist van de afgedrukte setlist nog dat Vanbinnen nummer 1 zou zijn, en ook dat ze uit de hemel zouden komen neergedaald. Maar hoe, dat bleef toch spannend. Eerst zag ik ook echt gewoon niets, tot ze met zijn tweeên iets lager kwamen gedaald. Op een sterretje dan nog, wat dan perfect mooi in het midden van het middenplein de grond bereikte. Ondertussen was Koen achter de rug van Kris uitgekropen en zat de sfeer meteen goed.
Ik was er, zij waren er, en de show went on. 'Louise', nummer nummer twee, was ook wel direct wat het moest zijn, en waar ik voor kwam. Oude nummers, de nummers op platen een tot 5, die ik nog steeds in mijn bezit heb. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik ook de andere, meer recente liedjes, had downgeloaded, maar das toch nog iets anders. Louise, geheel volgens plan helemaal meegebruld. Het eerste emo-moment volgde al vrij snel, toen Koen zijn grootste kleinste fan (zijn dochter Zita) tijdens 'meer en meer' uit het publiek kwam halen, en met haar in de veilige, vertouwde armen van haar papa het liedje uitzong. Wat een schatje, en wat een schattig moment. Zij, helemaal beduusd (hoe zou je zelf zijn) dicht tegen papa aangekropen, en papa die zijn dochter dicht tegen zich aan houdt. helaas nog geen foto's gevonden van de twee kopjes tegen elkaar, maar neem maar van me aan dat het too cute was. Wat heb ik nog onthouden: dat Koen door alleen maar die richting van het podium uit te stappen, alle mensen op de benen krijgt, en dat de sfeer echt wel cool is. Veel nieuwe liedjes in deel 1, maar eentje spande toch de kroon: 'de ware', wat op hun volgende plaat zou verschijnen. Ik dacht dat de power van clouseau op mij stilaan wel was uitgewerkt, maar ik bleek verkeerd. Gitaar en stem, nothing more. bij de eerste lijn 'de tranen zijn op' zaten de mijne al klaar (het is echt pakkend..)
Deel een was goed, en nog beter dan ik had verwacht,dus ik belde in de pauze dolgelukkig naar huis. Wist ik veel dat het alleen nog maar beter zou worden? Anne in a capella... My dream zo'n beetje. Echt zalig! Brandweer om deel twee verder in te zetten, swentibold, en vooral Oker was puur kippevel. Spots, lichten en effecten werden niet gespaard, en echt puur kippevel. Nu is oker altijd al een liedje waar ik stil van werd, maar wow. Ik wil niet dat je weggaat heeft dat normaal ook ,maar de nieuwe versie maakte het iets minder erg.
Special guest Bart Peeters maakte het helemaal af. 'Ik hou niet van folk'was het topmoment. Ik had me voorgenomen niet idioot met mijn armen te gaan zwaaien, maar aan de vibe die er toen hing, kon zelfs ik niet weerstaan. dus zaten we daar, net als iedereen die er nog zat met onze armen van rechts naar links te zwaaien. een prachtig zicht, echt waar.
Nathalia gaf de mannen ook iets om naar te kijken in haar rode hotpants, maar ze stond er wel, en draaide de twee gasten tijdens 'dansen' vakkundig om de vinger. Ik was mijn stem al half kwijt, maar dat beterde niet met 'geef het op'. helaas wist ik ook dat dat wou zeggen dat het einde van deel 2 dichtbij was, wat wel een lichte dumper op de vreugde zette. Maar ja, dat het ooit zou stoppen, dat wist ik van in het begin al natuurlijk.. Kris verbaasde me toen hij 'oh ja' voor zijn rekening nam, maar hij deed het lang niet slecht! 'en dans'was een magistrale afsluiter van deel 2: "hier is een plaats voor jou' zingen ze, en echt waar, het voelt ook zo.Ik ben heus geen kuddedier, maar op zo'n moment voel je je gewoon erbij horen. je voelt je (ok dat klinkt stom) echt alsof ze 3 uur speciaal voor jou het beste van zichzelf hebben gegeven. volgens mij is dat het geheim. Anders dan bij Arid of Anton of eender wie is de kans op zelfs nog maar oogcontact hier nul, en toch had ik meer dan ooit het gevoel dat ze het voor jou doen. Rasentertainers zeker? Het werkt in ieder geval echt wel. Ik wil terug, volgend jaar...
Ik wist van de afgedrukte setlist nog dat Vanbinnen nummer 1 zou zijn, en ook dat ze uit de hemel zouden komen neergedaald. Maar hoe, dat bleef toch spannend. Eerst zag ik ook echt gewoon niets, tot ze met zijn tweeên iets lager kwamen gedaald. Op een sterretje dan nog, wat dan perfect mooi in het midden van het middenplein de grond bereikte. Ondertussen was Koen achter de rug van Kris uitgekropen en zat de sfeer meteen goed.
Ik was er, zij waren er, en de show went on. 'Louise', nummer nummer twee, was ook wel direct wat het moest zijn, en waar ik voor kwam. Oude nummers, de nummers op platen een tot 5, die ik nog steeds in mijn bezit heb. Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik ook de andere, meer recente liedjes, had downgeloaded, maar das toch nog iets anders. Louise, geheel volgens plan helemaal meegebruld. Het eerste emo-moment volgde al vrij snel, toen Koen zijn grootste kleinste fan (zijn dochter Zita) tijdens 'meer en meer' uit het publiek kwam halen, en met haar in de veilige, vertouwde armen van haar papa het liedje uitzong. Wat een schatje, en wat een schattig moment. Zij, helemaal beduusd (hoe zou je zelf zijn) dicht tegen papa aangekropen, en papa die zijn dochter dicht tegen zich aan houdt. helaas nog geen foto's gevonden van de twee kopjes tegen elkaar, maar neem maar van me aan dat het too cute was. Wat heb ik nog onthouden: dat Koen door alleen maar die richting van het podium uit te stappen, alle mensen op de benen krijgt, en dat de sfeer echt wel cool is. Veel nieuwe liedjes in deel 1, maar eentje spande toch de kroon: 'de ware', wat op hun volgende plaat zou verschijnen. Ik dacht dat de power van clouseau op mij stilaan wel was uitgewerkt, maar ik bleek verkeerd. Gitaar en stem, nothing more. bij de eerste lijn 'de tranen zijn op' zaten de mijne al klaar (het is echt pakkend..)
Deel een was goed, en nog beter dan ik had verwacht,dus ik belde in de pauze dolgelukkig naar huis. Wist ik veel dat het alleen nog maar beter zou worden? Anne in a capella... My dream zo'n beetje. Echt zalig! Brandweer om deel twee verder in te zetten, swentibold, en vooral Oker was puur kippevel. Spots, lichten en effecten werden niet gespaard, en echt puur kippevel. Nu is oker altijd al een liedje waar ik stil van werd, maar wow. Ik wil niet dat je weggaat heeft dat normaal ook ,maar de nieuwe versie maakte het iets minder erg.
Special guest Bart Peeters maakte het helemaal af. 'Ik hou niet van folk'was het topmoment. Ik had me voorgenomen niet idioot met mijn armen te gaan zwaaien, maar aan de vibe die er toen hing, kon zelfs ik niet weerstaan. dus zaten we daar, net als iedereen die er nog zat met onze armen van rechts naar links te zwaaien. een prachtig zicht, echt waar.
Nathalia gaf de mannen ook iets om naar te kijken in haar rode hotpants, maar ze stond er wel, en draaide de twee gasten tijdens 'dansen' vakkundig om de vinger. Ik was mijn stem al half kwijt, maar dat beterde niet met 'geef het op'. helaas wist ik ook dat dat wou zeggen dat het einde van deel 2 dichtbij was, wat wel een lichte dumper op de vreugde zette. Maar ja, dat het ooit zou stoppen, dat wist ik van in het begin al natuurlijk.. Kris verbaasde me toen hij 'oh ja' voor zijn rekening nam, maar hij deed het lang niet slecht! 'en dans'was een magistrale afsluiter van deel 2: "hier is een plaats voor jou' zingen ze, en echt waar, het voelt ook zo.Ik ben heus geen kuddedier, maar op zo'n moment voel je je gewoon erbij horen. je voelt je (ok dat klinkt stom) echt alsof ze 3 uur speciaal voor jou het beste van zichzelf hebben gegeven. volgens mij is dat het geheim. Anders dan bij Arid of Anton of eender wie is de kans op zelfs nog maar oogcontact hier nul, en toch had ik meer dan ooit het gevoel dat ze het voor jou doen. Rasentertainers zeker? Het werkt in ieder geval echt wel. Ik wil terug, volgend jaar...
zaterdag, december 09, 2006
ik ben voor covers :)
statement: ik ben voor covers. ik weet dat het in is om tegen covers te zijn, maar ik vind het wel handig. Ik leer er keiveel van bij. Dit jaar ben ik immers maar 22 geworden, en ik beweer bijlange niet dat ik alles weet, en dat ik bijna alles weet over muziek. over mijn specifieke interesses misschien wel, maar lang niet over alles.
Het begon in 2003 denk ik, toen ik op ROB reclame zag voor Vadermoord versie twee. Ik hoorde Tom Helsen 'I hope I don't fall in love with you'doen. Ik werd er gewoon stil van. Dat hakte voor mij de knoop door om daar naar toe te gaan, en ik heb het me lang niet beklaagd. Dus die avond heb ik meer van Tom Waits leren kennen. Twee jaar daarna hetzelfde systeem met Leonard Cohen, dit keer in de versie van Anton Walgrave. 'You know who I am' was weer raak. Diezelfde avond deed Ronny Mosuse The Beatles, en ik moet eerlijk zijn dat ik de eerste nummers herkende door covers: 'You've got to hide your love away'door Eddie Vedder, 'Across the universe'ofwel in de versie van Rufus Wainwright of Palomine, je kan kiezen en ik hou van ze allebei. en ten laatste: strawberry fields dat ik kende in de versie van Ben Harper. Nog beter: de hele soundtrack van I am sam, echt een aanrader. Op het acoustisch fnacconcert van Arid een paar jaar geleden ben ik instantly verliefd geworden op 'Stay', inderdaad origineel van U2. Op de finale van de Humo's RockRally heb ik dan via Milow weer Springsteen's 'Thunderroad' leren waarderen, en zijn versie staat stukken hoger dan het origineel.
Natuurlijk kan dan ook Jasper Steverlinck niet in de reeks ontbreken. Hij bracht immers een coveralbum uit. Ik heb serieus moeten zoeken naar verschillende nummers, en de mooiste hebben de plaat niet gehaald: one more try (G. Michael), en She's out of my life (M. Jackson)
en dit jaar, weeral op vadermoord (stuk, stop aub niet met het principe..) ondekte ik weer via Jasper Nina Simone. De verrassing van de avond: Lilac Wine, wat ik toch kende van Jeff Buckley..
tot slot: ja, de meeste bekende cover is Life on Mars. Ik moet toegeven dat het principe 'wat je eerst hoort, vind je het beste' blijkt te kloppen. Jasper zijn versie vind ik veel beter dan die van Bowie *heiligschennis* en de versie van Stan Van Samang.. die vond ik maar niets :)
en nu we toch foute tips geven: een versie van 'careless wisper' door Ben Folds en Rufus Wainwright.. mooi :)
en nu, alle tegenreacties?
Het begon in 2003 denk ik, toen ik op ROB reclame zag voor Vadermoord versie twee. Ik hoorde Tom Helsen 'I hope I don't fall in love with you'doen. Ik werd er gewoon stil van. Dat hakte voor mij de knoop door om daar naar toe te gaan, en ik heb het me lang niet beklaagd. Dus die avond heb ik meer van Tom Waits leren kennen. Twee jaar daarna hetzelfde systeem met Leonard Cohen, dit keer in de versie van Anton Walgrave. 'You know who I am' was weer raak. Diezelfde avond deed Ronny Mosuse The Beatles, en ik moet eerlijk zijn dat ik de eerste nummers herkende door covers: 'You've got to hide your love away'door Eddie Vedder, 'Across the universe'ofwel in de versie van Rufus Wainwright of Palomine, je kan kiezen en ik hou van ze allebei. en ten laatste: strawberry fields dat ik kende in de versie van Ben Harper. Nog beter: de hele soundtrack van I am sam, echt een aanrader. Op het acoustisch fnacconcert van Arid een paar jaar geleden ben ik instantly verliefd geworden op 'Stay', inderdaad origineel van U2. Op de finale van de Humo's RockRally heb ik dan via Milow weer Springsteen's 'Thunderroad' leren waarderen, en zijn versie staat stukken hoger dan het origineel.
Natuurlijk kan dan ook Jasper Steverlinck niet in de reeks ontbreken. Hij bracht immers een coveralbum uit. Ik heb serieus moeten zoeken naar verschillende nummers, en de mooiste hebben de plaat niet gehaald: one more try (G. Michael), en She's out of my life (M. Jackson)
en dit jaar, weeral op vadermoord (stuk, stop aub niet met het principe..) ondekte ik weer via Jasper Nina Simone. De verrassing van de avond: Lilac Wine, wat ik toch kende van Jeff Buckley..
tot slot: ja, de meeste bekende cover is Life on Mars. Ik moet toegeven dat het principe 'wat je eerst hoort, vind je het beste' blijkt te kloppen. Jasper zijn versie vind ik veel beter dan die van Bowie *heiligschennis* en de versie van Stan Van Samang.. die vond ik maar niets :)
en nu we toch foute tips geven: een versie van 'careless wisper' door Ben Folds en Rufus Wainwright.. mooi :)
en nu, alle tegenreacties?
Abonneren op:
Posts (Atom)