smart

Ik ben grote fan van het gegeven 'toeval'. Ik heb daar in mijn leven toch al een het ander aan te danken gehad en soms haalt het toeval een extraatje uit de mouw. Neem nu donderdagavond, rond half zes. Ik zat op het werk even mijn mail te checken, en mijn oog valt op een nieuwsbrief van het Depot (mijn favoriete concertorganisatie- en locatie in Leuven). Ik had in een vorige editie al gelezen over hun SMART project, waarbij ze de alternatieve muziekscene vlaamse levensliederen zou laten coveren. Het geheel staat onder leiding van Jan Hautekiet en de Laatste Show band, en van in het begin waren Mauro, en de heren van Triggerfinger bevestigd. Nu heb ik Triggerfinger wel drie keer bezig gezien op de 'en wat dan' tournee, en ze zijn wel goed in dat soort dingen. Ik had toen al een mental note in mijn hoofd van 'goh, dat zou leuk zijn als Anton mee zou doen', want bij En wat dan had ik hem voor het eerst vlaams horen doen ('t is weer voorbij die mooie zomer) en ik wou er wel meer van horen.

Donderdag in de nieuwsbrief kwam mijn droom uit, en ik kreeg er nog Frank vanderlinden en Mathias Sercu bovenop!! Veel beter kan het niet worden, of ze moeten Milow en Jasper (Steverlinck, niet Erkens) nog zover krijgen om mee te doen..

Nu is het niet zo'n verrassing dat Anton meedoet, een stuk in mijn achterhoofd had hert wel verwacht, maar het is toch nooit zeker, tot je het leest. Liep ik daar donderdagnamiddag met een smile rond op het werk!

Het voordeel is: het is niet over een paar maanden, maar al op 13 september.. tickets zijn besteld en het aftellen is begonnen ;)

Zo Zalig

Het had zo zalig kunnen zijn. Zondag in de vooravond liep via Facebook (dat ik anderhalve dag niet had kunnen checken wegens een zus in huis die de pc opeiste) het bericht binnen dat Anton & The Nephews weeral waren opgeroepen als reddende engel op een festival, ditmaal op Suikerrock.

Suikkerrock, dat is in Tienen. Tienen - Haacht, dat valt qua afstand nogal mee. Vind ik dan, in vergelijking met de andere uithoeken die ze deze zomer/najaar aandoen. Vergeet niet dat het al van juni vorig jaar geleden is. Maar ik las het op het moment dat ze ongeveer het podium gingen betreden, rijkelijk te laat dus. Dat suckt bigtime. Dat is net als een hond een been voor houden dat altijd net buiten zijn bereik ligt. Zo dichtbij, en toch nog geen optie. Ik was pissed. Op mezelf, dat ik nog altijd vast zat aan een begeleider voor de auto, op de zus omdat ze me niet eerder op de pc liet, op thuis omdat ze het weer een belachelijk plan vonden, dan weer op mezelf omdat ik niets kon bedenken waardoor het toch nog kon. Maar bedacht ik plots, suikerrock, dat moeten ze toch wel uitzenden? Op Radio 1, de meest Anton-vriendelijke radio?

Alle andere dagen ja, maar niet gisteren. Voetbal, en het Braambos ja. Stubru: ook noppes. Mnm: noppes. Niks dus, geen noot.

Ik ben nog altijd zwaar teleurgesteld, zo'n kans om ze toch nog eens te kunnen zien :'( :'( en aangezien de blog NOG ALTIJD niet werkt, kan ik ook niet via via nog iets horen hoe het was van gelukzakken die er wel zijn geraakt *again :(*

Het is kinderachtig, dat ontken ik niet, maar het verlangen (daar gaan we weer met die zware woorden) om ze nog eens bezig te zien is ondertussen zo ongelooflijk groot.. Ik kan het echt niet uitleggen..