Waarom overkomt mij dat nooit?

dit vind ik een krantenbericht om van te snoepen. Echte nieuwswaarde heeft het misschien niet, maar ik vind het zo'n mooi verhaal..

Dat ik veel te romantisch ben aangelegd zal wel voor niemand die me een beetje kent een verrassing zijn. Maar mijn nuchtere kant zegt dan ook meteen: waarom overkomt dat soort dingen mij nooit?

tis niet alsof de kans niet bestond: ik pendel al een jaar en vijf maanden (wat een eeuwigheid) met lijn vier van en naar het werk, en mij is zoiets toch nog nooit overkomen. Oke, helemaal in het begin was er 'buskerel' maar die verdween de dag nadat hij vol overgave 'Molly Malone' en 'The Wild Rover' had staan zingen aan de bushalte even plots van de lijn als hij gekomen was.

Wat me ook niet overkomt (ook al spendeer ik tijd genoeg in Ierland) is het ontmoeten van een knappe Ier terwijl ik daar op vakantie ben (zie PS. I love you). Ik kom ook geen opties tegen terwijl ik op concerten ben, hoewel dat vaak genoeg gebeurt. Maar ja, mij storen tijdens zo'n concert, daar moet je toch al heel erg de moeite voor zijn. Mijn rij-instructeurs vallen ook niet halsoverkop voor me (Happy-go-lucky) en ook mijn collega's.. nee..(zie zoveel films). Verliefd worden op mensen op het podium, ja, dat is me wel al overkomen, maar in tegenstelling tot Satine, vallen die dan wel weer niet voor mij :) (Moulin Rouge)

Conclusie: dat soort dingen overkomt me dus niet. Verliefd worden in De Efteling dan weer wel, maar wat is daar nu origineel aan. Wat me ook wel overkomt, zijn venten die wel vaker foetsie verdwijnen, liefst nog zonder enige uitleg.

Ik droom af en toe zo wel eens weg, wat het verhaal later zou kunnen zijn.. Only time will tell...

grappig

Het is grappig om mijn laatste post hier te lezen, en dit keer niet omdat de frustratie en irritatie ondertussen voorbij zijn omdat het rijbewijs binnen is. Want niets is minder waar. Poging 4 liep op niets uit vanwege plots zenuw-aanvallen en daarop volgende verkeerde beslissingen bij 2 zo goed als dezelfde kruispuntmomenten. Twee keer verkeerde beslissing genomen, en 'het is jammer maar niet voldoende', vijfde poging. Voor ik die aan mocht vatten nog eens 6 uur verplichte les bij de rijschool, waar ze me ondertussen wel graag zien komen. Deze keer lukte het wel om terug lessen te boeken bij mijn instructrice waar het allemaal mee begon, back in '07. En dat was een verademing. Niet zo leuk als ik had gedacht, maar het hielp wel, ik was op 5e keer beduidend kalmer, wat misschien ook lag aan het feit dat ze vlak voor ik moest vertrekken op de moment dat ik normaal zenuwen krijg, binnenkwam vallen om me even succes te wensen. het is, volgens mij, de beste examenrit tot nu toe. perfecte manoeures (bevestigd door mijn anders toch kritische begeleider ;)) een geweldig parcours, kortom: ik dacht dat het wel moest lukken deze keer. Een keer sloegen de zenuwen toe, toen de examinator zei 'juffrouw, je mag wel een beetje doorrijden hoor'. Laat dat nu exact hetgene zijn wat mijn instructrice ook altijd zei: je moet doorrijden, anders denken ze dat je dat niet durft, en dan krijg je dat rijbewijs weer niet hoor.

Dus deed ik dat, en dan hoor je op het eind van het examen: je hebt heel goed gereden, manoeuvres zijn perfect, je kan echt goed rijden, maar je hebt op gegeven moment teveel gereden in een lange zone dertig, die was nog niet voorbij en je reed daar 40, dat kan ik niet door de vingers zien. Jammer, maar helaas.' en zo zitten we dus aan keer 6. En nee, die is nog niet gepland. Ik wil even rust. Bovendien verliep mijn 18 maanden en moest ik dus eerst laten omzetten na 36 maanden. Heerlijk, zo'n nieuw papier, zonder al die gemiste pogingen erin, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ze er niet zijn geweest...