Herent: dilemma

Vorige week zat ik met een zwaar muzikaal dilemma. Een week of twee geleden sprong ik een gat in de lucht toen ik bij de tourdates van Anton Walgrave een concert in Herent zag opduiken. Herent is nog binnen de limieten die mijn vader wil afleggen voor concerten voor mij, en ik vind de Wildeman een toffe zaal en vriendelijke mensen. Bovendien organiseren ze nu al twee jaar de geweldige 'akoestische oorgasme' sessies (line up jaar 1: Nona Mez, Anton en Venus in Flames; Jaar twee Anton en Milow; voor de volgende in september Palomine op de lijst.. Mooiere affiches bestaan er voor mij amper, al bewijs ik al meteen het tegendeel.
5/5 was een beetje een probleem,want ik zit met een thesis, en ik had toch zoiets van 'damn, moet ik dan niet beter schrijven dan concerten te doen?' Maar Anton is Anton en waarschijnlijjk is het tegen dan wel es nodig om mijn batterijen op te laden. Bovendien was de bovengenoemde Akoestisch oorgasme sessie in oktober de laatste keer dat ik Anton aan het werk zag, en dus kriebelde het enorm.

Maar Club Canapé bleek niet zo simpel. Het doet me denken aan het 'live in the livingroom' concept, en dat zegt ook alles. een woonkamer in een gewoon huis, en daar een akoestische sessie van een grote naam. Anton dus. Voor de uitgave in Herent gingen ze echter Deluxe: niet een huis, maar 2 huizen in vier verschillende straten. Een myspace zoekactie wees uit dat ook Nona Mez en Stan van Samang er zouden zijn. Daar kon ik goed mee leven. Mijn ma en pa konden er veel minder mee leven, en zagen het concept echt niet zitten in combinatie met mezelf (rolstoelen en livings, weet je wel) dus het antwoord was zo goed als nee.

Tot ik een paar dagen daarna nog eens ging kijken. Ze hadden het programma aangevuld. Ik ben bijna van mijn stoel gevallen: Nona Mez en Frank vanderlinden & Klaas Gaublomme (die had ik vorig jaar keigraag gezien), Anton, Ronny Mosuse.. Heel erg jammie voor mij dus. Maar het beste moest nog komen: in strat vier speelde niemand anders dan Arid!!

En daar begon mijn muzikaal dilemma: Anton en Arid spelen niet in dezelfde straat, en je moest een straat kiezen. Arid is en blijft mijn allereerste diepe muzikale liefde, maar Anton kan stilaan er wel naast gaan staan. En Arid heb ik in februari nog gezien, Anton zoals gezegd in oktober. Iedereen zegt dan: je kiest toch voor Arid, maar echt, zo simpel was het ni. Ze spelen vlak bij elkaar he, dus ik mis zowieso een van beide, en waar ik ook zit, het gevoel van 'de ander speelt hier nu ook' gaat wel lastig worden. Doe daarbij dat ze allebei akoestisch gaan spelen, zoals ik ze liefst hoor dus.

Maar er moest gisteren gekozen worden. En dus ging de keuze naar straat vier, met Arid. De kans dat die ooit nog zo dicht spelen is veel kleiner dan in het geval van Anton, zo logisch heb ik het beredeneerd. Maar het blijft toch ergens pijn doen..