alleen

Er zijn van die mensen die het 'zielig' vinden om dingen alleen te doen. Alleen naar de cinema gaan. Alleen iets gaan eten. Allemaal not done volgens sommigen. Meestal geef ik ze gelijk, zo zou ik ook nooit alleen op café gaan- maar dat heeft meer te maken met het feit dat ik nood heb aan gesprekken op café, zie geen andere reden om daar naar toe te gaan- dan wat anders. Ik ben testondervindelijk al wel eens alleen naar de film geweest, en geweldig was het niet, maar ik heb de film toch uiteindelijk te zien gekregen. Af en toe ga ik wel eens alleen eten, en als er een raam is of een uitzicht waaruit ik naar mensen kan kijken, valt dat nog dik mee. En ja, af en toe ga ik wel eens naar concerten alleen maar dat valt minder mee. Ik heb het onlangs twee keer gedaan, omdat ik van zo'n onbekende mensen hou dat ik geen volk vind dat enthousiast genoeg is om mee te pakken. De eerste keer was het gewoon in Leuven te doen: rechtstreeks van de bus cafétje in, iets eten, aan gaan schuiven en zaal binnen. Maar dan slaat de verveling pas toe. Ik heb het namelijk niet in mij om ergens te laat te komen, nee, ik ben eerder aan de veel te vroege kant. Om zeker te zijn. Nadeel daaraan: zoveel tijd over. En dan begint het he: waar kan ik me nog mee bezig houden? Gelukkig is er altijd wat te zien in zo'n zaal en was het voorprogramma toen ook van de vermakelijke soort, dus zo erg was het allemaal nog niet, en ik had het niet willen missen.

Een paar weken later liep er bericht binnen van een uitzonderlijk concert van mijn favoriete artiest. Niet van de bekendste soort, dus zoeken naar gezelschap doe ik in dat geval al meestal niet meer. Vervoer wel, maar dat was snel in orde. En dus ging ik op een vrijdagavond ruim op tijd richting een van die boerendorpjes die je alleen in Vlaanderen kan vinden, op zoek naar de locatie voor die avond. Na wat ruzie tussen de gps en de chauffeur bereikte ik mijn betemming iets later dan het voorziene aanvangstuur. Ideaal, leek me, om dus niet te veel tijd meer te moeten verspelen. Helaas helaas. Ik kom de tuin binnen waar al een heel aantal mensen zijn, en die ook allemaal in gesprek zijn, maar van concert nog niets te merken. Op zo'n momenten ben ik niet het type om me ergens in een gesprek te mengen, en bovendien was er echt nergens nog een stoel vrij, en het tapijt voor mijn neus was wel aanlokkelijk maar helemaal geen goed idee. Bovendien ging het buiten door, en was het koud. Er kwamen steeds meer mensen toe, maar al die mensen kenden elkaar, en ik kende er niemand. Half negen ging over in negen uur, negen uur in kwart na negen, nog altijd niks. Ik heb me in die tijd heel vaak afgevraagd wat ik daar zat te doen. Als het niet 3 kwartier rijden naar huis was, mijn chauffeur niet met de auto weg was en ik niet zo hard had gezaagd om te mogen komen, acht ik de kans groot dat ik naar huis was gegaan. Ik heb me zelden zo slecht op mijn gemak en op mijn plaats gevoeld.

Maar ik wist waarvoor ik kwam, en dat wou ik niet missen. en maar goed dat ik ben blijven zitten, het stom het ook voelde. Want het was prachtig, en het allemaal waard. Maar het nog eens doen, zo helemaal alleen? euhm.. nee..