het is hier al een tijdje stil. Daar zijn een paar redenen voor: ten eerste is mijn andere blog eindelijk opnieuw online, waardoor ik heel wat tijd daar moet spenderen. Ten tweede heb ik sinds de laatste keer mijn rijbewijs behaald, waardoor frustratie nummer een ook van de baan was. (goed gevonden!)

Maar de laatste tijd gaat het weer niet goed, en wel op een ander vlak, werk. Ik heb mijn werk altijd met hart en ziel gedaan, zo ver zelfs dat ik er mijn sociaal leven zo goed als helemaal voor in de diepvries heb gestoken de laatste tijd. Ik vind dat op zich niet erg, als daar wel iets tegenover staat en net daar loopt het de laatste tijd grandioos mis. Ik heb helemaal niet het gevoel dat dat nog het geval is, in tegendeel zelfs, dat ze me bij alles op mijn vingers kijken om toch maar op een foutje te betrappen. Aangezien ik gek word als er mensen op mijn vingers kijken (dat is altijd al zo geweest), maak ik net dan ook meer en meer fouten. En net dat, dat wordt echt afgerekend. Het werd weer een zwaar einde van de week. Na twee dagen ben ik een beetje bekwikkeld, maar het idee aan morgen is al genoeg om mijn hele maag om te doen draaien.

Ik zie het totaal niet zitten morgen,laat staan de rest van de week. Ik ben moe, ik ben het moe, ik weet het niet meer, maar in elk geval niet zo.