music is (not always) joy

een tweetal weken geleden werd ik enorm happy van een van die irritante 'concertnews'-mails die ik krijg sinds ik me heb ingeschreven bij Clear channel, als ik me niet vergis. normaal gezien volstaat een blik op de titel van de mail om hem in de vuilbak te doen belanden, maar nu was het lezen van diezelfde titel genoeg voor een (innerlijke) vreugdekreet. Een van mijn favo artists komt naar België.. Dat het in het Koninklijk Circus plaats zou hebben, was meteen een domper op de vreugde, want dat is een van de zovele plaatsen in ons Belgenlandje waar geconcerteerd wordt en ik nog nooit was geweest. Simpele oplossing dus, als rolstoelgebruiker: je mailt de organisatie.

Sinds ik het een keer ben vergeten bij Milow en Anton Walgrave in Herent staat dat bovenaan mijn lijstje, en vooral omdat mijn vader beweerde (hij kon het weten, hij was er al naar Sinead 'o Connor gaan kijken) dat de zaal niet helemaal toegankelijk was. Een snelle blik op go for music leerde me de dag erna dat de tweede rang al uitverkocht was. Maar zonder garanties ga ik nooit, en evenmin ga ik meestal niet alleen.
Ik die dacht dat Damien Rice (want ja, daarover gaat het) een bekende naam was, bleek eens te meer over de verkeerde vrienden te beschikken.
Pas op donderdag kwam trouwens bevestiging dat het wel degelijk toegankelijk was, en de altijd noodzakelijke voorzorgsmaatregelen,waar zij meer van weten dan ik, en die je dus ook beter mooi opvolgt. Op zaterdag las ik op msn (wat een heerlijk medium is het toch) in de nickname van een van mijn lijst kennissen dat het uitverkocht zou zijn.

Ineens, zo ben ik dan wel, moest en zou ik naar Damien Rice gaan. Dus nam ondergetekende, anders hevig lijdende aan een telefoonfobie, de telefoon en ging bellen. Naar een grotendeels Franstalige instelling nog wel.. Gedurende de tijd in de wachtrij probeerde ik me wanhopig een beetje Frans voor de geest te halen, in geval van nood, maar dat bleek niet echt te werken. Achteraf bleek het ook niet nodig, na de naam 'Damien Rice' had de dame aan de andere kant van de lijn al door waar de klepel hing en volstond een kort 'ik heb geen tickets meer voor dit concert' om mij en mijn plan het zwijgen op te leggen.

Nu ga ik dus niet, op 26 maart. Zal het dus ook nog een paar jaar langer duren voor ik weet of hij ook live de moeite is, al twijfel ik daar op basis van 'O' niet echt aan. Muziek naar mijn hart, en nog Iers ook.. Maar daar moet ik het dus voorlopig mee doen.

Gelukkig is er nog YouTube, wanneer het allemaal te erg wordt. van tv optredens tot live -versies, ik ben helemaal fan van YouTube. Zonder YouTube had ik al heel wat prachtige nummers gemist, waaronder volgende parel. Kijk, beluister en laat je betoveren (mijn technisch brein heeft nog niet ontdekt hoe ik zo'n video kansharen dus voorlopig moet je het nog zonder doen)